سردار! پول پرسپولیس از «سهمیه» بنزین ملت است؛ ریخت و پاش نكن!

به گزارش نما به نقل از خبرنامه دانشجویان ایران، از زمان مطرح شدن بحث فوتبال حرفه‌اي در ايران و همراه با ورود پول بي‌حساب و كتاب دولتي به اين رشته پر طرفدار، مدیران «فوتبالی» باشگاه‌ها هر ساله هزینه های هنگفتی را در راه خریدن بازیکنان خود می‌کنند.

باشگاه های فوتبالی ما که بعد از به اصطلاح « حرفه ای » شدن، پول‌های بی حساب و کتابی را وارد ورزش پر طرفداری مانند فوتبال کردند، امروز خوب می‌دانند که چقدر توانسته‌اند به خواسته‌های خودشان برسند.

امروزه مدیران فوتبالی ما بدون هیچ گونه پنهان کاری حرف از قرار داد های کلان با بازیکنان می‌زنند؛ این در حالی است که فدراسیون فوتبال از قرار دادن سقف قرار داد برای بازیکنان خبر می‌دهد.

سقف قراردادی که به نظر می آید محملی شده است برای کف قرار داد بازیکنان، بازیکنانی که با اسم «حرفه ای» بودن پول حرفه ای می گیرند ولی «آماتور»گونه بازی می‌کنند.


وقتی مديرعامل باشگاه پرسپوليس که اتفاقا خیلی هم با مسائل اقتصادی کشور به خاطر شغل اصلی‌اش آشنا است رسما می‌گوید: "به عنوان مديرعامل باشگاه پرسپوليس بايد ريخت و پاش كنم چون در رقابت با باشگاه‌ها ديگر و فضاي ناگواري كه دلال‌ها براي باشگاه‌ها بوجود آورده‌اند، چاره‌اي ندارم و بايد تيم خوبي را ببندم!" چه توقعی از دیگران!

بدون شک افزایش یک شبِ درآمد بازیکنان فوتبال حکم کسی است که برای پولی عرق نریخته باشد، و نتیجه این می‌شود که امروز پس از گذشت نزدیک به یک دهه از حرفه ای شدن، به جای این که شاهد رشد فوتبال کشور باشیم، هر روز باید خبرهایی از نتیجه نگرفتن تیم‌های مختلف ملی و باشگاهی بشنویم.

می توان گفت مهم ترين عاملي كه موجب اين افسارگسيختگي و تزريق هنگفت و بي حساب و كتاب پول به فوتبال بيمار است، عدم تناسب پرداخت ها به بازيكنان و مربيان با توانمندي و كارداني آنها است.

در همین رابطه روز گذشته مدیر عامل سپاهان در مصاحبه ای با یکی از خبرگزاری ها رسما با بیان این جمله که "اگر ببینم بازیکنی ارزشی بیش از 600 میلیون دارد راه قانونی برای پرداخت قراردادش پیدا می‌کنم" رسما از پول های هنگفتی خبر می دهد که حتی از سقف قرار داد هم بیشتر است و نکته قابل تامل‌تر اینکه، وی صحبت از راه‌های «قانونی» برای پرداخت قرار داد به بازیکنانش می‌کند، راه هایی که به نظر می‌رسد برای جذب بازیکنان مورد نظر باید دست به کارهایی مثل اهدای خانه، زمین، ماشین و اموال ارزشمند دیگر نماید.

اما بالا رفت قرار دادهای بی حساب و کتاب بازیکنان معضلات دیگری را نیز به همراه آورده است؛ در حالی که مدیران فوتبالی دم از باشگاه های فرهنگی ورزشی می زنند، علاوه بر این که از لحاظ فرهنگی کوچکترین رشدی در فوتبال کشور نداشته ایم هر روز شاهد افزايش بد اخلاقي‌ها و هنجارشكني‌ها در فوتبال هستیم.

این بی اخلاقی امروزه به حدی رسیده است که در فصل گذشته لیگ برتر کشور شاهد درگيري بازيكنان با يكديگر، بي حرمتي به داوران، مصاحبه هاي جنجالي و عدم رعايت موازين اخلاقي، فضایي ناسالمی را به فوتبال ما بخشید؛ و نکته تاسف بار تر اینجا است که احكام شديد كميته انضباطي و محروميت‌هاي طولاني و جرايم نقدي سنگين هم نتوانسته این معضل را حل کند البته از این نکته می گذریم که برخی از برنامه های تلویزیونی با اعتراض به همین احکام آنها را ناعادلانه و ظلم به فوتبال می پنداشتند و با فشار بر دستگاه های مربوطه یا آنها را متهم می کردند و یا در نهایت حکم آنها را با فشار رسانه ای برمی گرداندند .

اما سوال اساسی اینجا است که سرمایه گذاری در رشته ورزشی مثل فوتبال تا بحال به ارزش آفرینی رسیده است؟ و چقدر فوتبال توانسته است در این چند سال حداقل در آسیا موفق ظاهر شود؟

این هزینه ها را مقایسه کنیم با دیگر رشته های ورزشی کشور که با یک صدم این هزینه ورزشکاران ما بدون حتی کوچکترین انتظاری از مسئولین نه تنها در آسیا بلکه در مسابقات جهانی نیز پرچم زیبای کشورمان را در میان غول‌های ورزش دنیا برافراشته می‌کنند و باعث افتخار آفرینی برای کشورشان می‌شوند.



آیا اختلاف سطح درآمدی ورزشکاران در باقی رشته های ورزشی با رشته فوتبال باعث ایجاد یک کل نامتجانس برای ورزش کشور نمی شود؟ و یا مسئولین ورزش کشور تبعات اجتماعی و روانی این بودجه ها را بر ورزشکاران رشته های دیگر در نظر نمی گیرند؟ بی انگیزه گی، سرخوردگی، حذف روحیه پهلوانی در ورزش کشور شاید ابتدایی ترین و البته حساس ترین آفت هایی است که این درآمد های گزاف برای ورزش کشور به بار می آورد.

بررسی روند موفقیت ها حتی در خود فوتبال کشور نیز این را ثابت می کند که در گذشته زمانی که بازيكنان « فوتبالی » ما با کمترین دستمزدها به میادین ورزشی می آمدند، زیبا ترین و جوانمردانه ترین بازی ها را ارائه می کردند اما تزريق پولهای کلان باعث به وجود آمدن وضعیت کنونی شده است.