اكران همزمان دو فیلم حامی فتنه در ایران و آمریكا + عكس

به گزارش نما به نقل از تهران پرس؛ پس از آنکه سرانجام مشخص نشد تیم فرهنگی ایرانی با چه هدفی در سفر آمریکا و یک کنفرانس تجاری شرکت کرده بود، این روزها خبر اکران هم زمان دو فیلم «گلاب» و «عصبانی نیستم» در آمریکا و ایران ذهنیت های فراوانی را بوجود آورده است.

ساده‌انگاری‌های مذاکره با آمریکا؛ این بار در تیم فرهنگی دولت

البته معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در بخشی از بیانیه 8 بندی خود در واکنش به اعتراضات به سفر هیئت ایرانی به آمریکا می آورد: «متاسفانه به علت عدم حضور جمهوری اسلامی ایران درحوزه های موثر فرهنگی امریکا که از گستردگی ویژه ای برخوردار است دشمنان و بدخواهان کشور جای آن را پر کرده اند و با سیاه نمایی چهره تحریف شده ای از ایران اسلامی را در آمریکا به نمایش می گذارند به همین دلیل گروه های ضد انقلاب ایرانی و جنگ طلبان و طرفداران رژیم اشغالگر قدس با هرگونه حضور فرهیختگان و هنرمندان ایرانی مخالفت می نمایند.»



هر چند می توان در نقد همین چند خط جناب معاون فرهنگی وزارت ارشاد چندین صفحه نگاشت اما نگارنده به همین یک سوال بسنده می کند که آیا براستی وزارت ارشاد امید دارد که دولت آمریکا فضایی را برای بازتاب اقدامات فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در خاک خود فراهم نماید؟! اگر چنین است و قرار است چنین فرصتی در اختیار دولت ایران و تیم فرهنگی آن قرار گیرد، بهتر نیست پیش از چنین سفرهایی، فکری به حال صدها شبکه ضدایرانی آمریکایی و انگلیسی شود که هر روز تفکرات فرهنگی جوانان ایران را هدف قرار داده است؟!

از سوی دیگر اگر منظور معاونت فرهنگی وزارت ارشاد قرابت فکری از لحاظ فرهنگی است که خب باید اعتراف نمود وزارت ارشاد به هدف خود رسیده و قرار است دو فیلم هم‌فکر و هم‌سو در دو کشور ایران و آمریکا به اکران درآید و با این وجود باید به تیم فرهنگی دولت یازدهم دست‌مریزاد گفت که توانسته اند به چنین قرابت فکری و عقیدتی دست یابند!

اکران «گلاب» در آمریکا

فیلم ضد ایرانی «گلاب» که بر مبنای خاطرات «مازیار بهاری» از تجربیاتش پس از انتخابات 88 در ایران ساخته شده است، قرار است در فصل پاییز در آمریکا به نمایش در ‌آید. این فیلم اولین تجربه کارگردانی جان استوارت مجری یکی از نمایش‌های هر شبی تلویزیون آمریکا است و خود او فیلمنامه اش را نوشته است.

خبرنگار و مستندساز ايراني - كانادايي كه براي پوشش اخبار انتخابات رياست‌جمهوري دهم به نمايندگي از هفته‌نامه نيوزويك به تهران آمده بود، به دليل ارتباط با سازمان‌هاي جاسوسي خارجي دستگير شد و مدتي حدود 100روز را در بازداشت بود. بهاري در نهايت مهر ۸۸ با قرار وثيقه آزاد و به‌طور غيرقانوني از ايران خارج شد.





«گلاب» با اقتباس از کتابی که مازیار بهاری در سال 2011 با عنوان «بعد آنها به سراغ من آمدند: داستان یک خانواده از عشق، اسارت و بقا» نوشت، ساخته شد. بهاری این کتاب را با همکاری ایمی مولوی نوشت و در آن به ماموریتش برای پوشش دادن انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال 2009 و پیامدهای آن که دستگیر شدنش بود، پرداخت. این فیلم به صورت کاملا مخفی در اردن فیلمبرداری شد.

لس آنجلس تایمز نیز در این باره نوشت به این ترتیب و با تعیین زمان نمایش این فیلم روشن می‌شود که این فیلم به قصد شرکت در فصل رقابت‌های سینمایی در آمریکا راهی پرده‌ها می شود.

اکران «عصبانی نیستم» در ایران

«عصبانی نیستم!»، دومین فیلم بلند سینمایی رضا درمیشیان در سی و دومین جشنواره فیلم فجر حضور دارد. فیلم اول رضا درمشیان به نام «بغض»، در دوره سی ام جشنواره بین المللی فیلم فجر شرکت کرد و فقط توانست کاندید نقش اول زن شود ولی فیلم «بغض» در بیش از پانزده فستیوال جهانی به نمایش درآمد.
نظام الدین کیایی، صدابردار فیلم«عصبانی نیستم» درباره این فیلم گفت: این فیلم یک فیلم اجتماعی درباره جوان و کمبودهایش در جامعه است. این فیلم درباره فریاد فروخفته جوانانی است که از بابت کمبودها عصبانی هستند!

«عصبانی نیستم» راوی قسمتی بحرانی از زندگی جوانی به نام نوید است که همه مصائب او به واسطه اخراج از دانشگاه به دلیل تحرکات سیاسی آغاز می شود. وی در رودرویی با مشکلات زندگی و برای تسلط بر اوضاع قرص اعصاب مصرف می کند اما جالب آن که قرص ها به جای اینکه باعث آرامشش شوند، توهمات شخصیت نوید با بازی نوید محمدزاده را به همراه دارند و جالب تر آنکه در بین این تصاویر، تصویر خود نوید را هم می بینیم و این سوال پیش می آید که این تصاویر را از چشم چه کسی می بینیم؟



نوید جوان دانشجو شهرستانی در خانه ای به همراه دو دوستش زندگی می کنند و به دلیل اعتراضات سیاسی، از دانشگاه اخراج شده است. او که از طرف پدر نامزدش در فشار قرار گرفته است نمی تواند کار و خانه ای برای زندگی فراهم کند و این باعث به هم ریختگی بیشتر روحی او می شود و در پایان فیلم بدون اینکه به نتیجه ای برسد و یا شخصیت هایش را به جایی برساند آنها را معلق نگه می دارد.

بسیاری از کارشناسان فرهنگی و سیاسی این فیلم را کنایه ای به اتفاقات سال88 می دانند و معتقدند «عصبانی نیستم» در حمایت از فعالین فتنه88 گام بر می دارد.

آیا همزمانی اکران «گلاب» و «عصبانی نیستم» نتیجه دیپلماسی فرهنگی دولت است؟!

اما در پایان فقط یک سوال باقی می ماند و آن این که آیا همزمانی اکران «گلاب» و «عصبانی نیستم» نتیجه دیپلماسی فرهنگی دولت است؟! آیا قرار است چنین قرابت های فرهنگی نتیجه سفر تیم فرهنگی دولت به آمریکا شود؟!