به گزارش نما، فریدون مجلسی در ایران آنلاین نوشت: تفاوت این انفجار با فاجعه 11 سپتامبر و کشتار چندهزار نفری با تخریب برجهای تجارت جهانی نیویورک و پنتاگون و مسافران بیگناه سه هواپیمای مسافربری در این بود که در آن زمان القاعده میخواست اقتدار و توان ویرانگری خود را به نمایش گذارد و از جهانیان زهر چشمی بگیرد تا شاید به حسابش آورند، اما این بار اقدامی منفعلانه و نوعی انتقامجویی در زمان عقب نشینی و شکست و بیشتر نشانه ضعف است که در شرم الشیخ با انفجار هواپیمای مسافربری روسی به انتقام حملات روسیه به مواضع داعش در سوریه که منجر به پیشرویهای ارتش سوریه شد و در بیروت به مواضع حزبالله که از آن در جبهه سوریه آسیب دیده بود و انفجار و کشتار شیعیان در بغداد همزمان با شکستهایی که در سنجار و حومه موصل و الانبار نصیب داعش شده و رقه پایتخت خودخوانده آنان را به خطر انداخته است، رخ میدهد. اما ظاهراً زمانی که چنین وقایعی در پاریس و باز به انتقام مشارکت بیشتر فرانسه در بمباران مواضع جانیان رخ میدهد گویی بازتاب گستردهتری دارد. این واقعه زمانی رخ میدهد که امواج تازه پناهجویان و آوارگان از سوریه و افغانستان به اروپا ادامه دارد و توجه افکار عمومی را خصوصاً در آلمان و فرانسه به خود جلب کرده است. فجایع بغداد ، شرم الشیخ، بیروت و پاریس در آستانه دور جدید کنفرانس وین درباره سرنوشت سوریه نشان میدهد که در برابر مشکلی جدی و جهانی باید به راه حلی جدی و جهانی تن داد.
واقعه پاریس بسیاری از برنامههای دیپلماتیک الیزه را به تعویق انداخت. از جمله دیدار تاریخی اولاند با روحانی را. سفر رئیس جمهوری ایران به پاریس بدون شک دستور کار مشخصی برای آغاز همکاری جدید تهران - پاریس در برون رفت از بحران سوریه داشته است از سوی دیگر فرانسویها برای جبران رفتارهای گذشته خویش در تحریم ایران آماده شروع فصل جدید دوستی با تهران بودند. رخداد جدید، قطعاً دستور کاری اضطراری درباره همکاریهای بیشتر ایران و اروپا در مبارزه با جنایات افراطیون میافزاید از این پس اروپا با توجه به نفوذ بیشتر و حضور گستردهتر ایران در صحنه نقش برجسته تری برای ایران قائل خواهد شد.
به هر حال اکنون این مصیبت مشترک فرصتی هم برای جبران مافات و همکاری بیشتر در تسریع در رفع موانع و محدودیتهای بازرگانی ایرانی و همچنین در مبارزه مشترک علیه افراطیون داعش و حامیانشان که پول و تجهیزات را تأمین میکنند، فراهم آورده است. به امید آنکه به راه حلی برای برقراری صلح در سوریه که متضمن همزیستی و مشارکت همه نیروهای غیر افراطی در آن کشور باشد نیز کمک شود و جرثومه این گونه افراطی گری ضد بشریت، ضد مدنیت و ضد فرهنگ و ارزشهای تاریخی که نشانه نوعی بیماری اجتماعی است، خشکانده شود.