محمدجواد حق‌شناس، عضو شورای شهر تهران در صفحه خود در توئیتر از موافقت حسن روحانی با حضور نجفی، شهردار تهران در جلسه هیئت دولت خبر می‌دهد؛ خبری که با فاصله کوتاهی محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت دوازدهم نیز بر آن صحه می‌گذارد و در نشست خود با خبرنگاران می‌گوید: «آقای نجفی به زودی به دولت دعوت می‌شود؛ چرا که با حضور شهردار تهران در جلسات هیئت دولت شرایط برای تعامل بیشتر و پیشبرد بهتر کار‌ها فراهم می‌شود.» اتفاقی که بی‌تردید همان‌گونه که سخنگوی دولت دوازدهم می‌گوید، تأثیرات مثبت زیادی بر حل مشکلات شهر تهران خواهد داشت؛ اما سؤال اینجاست که آیا حل مشکلات تهران تا پیش از حضور محمدعلی نجفی در ساختمان خیابان بهشت نیازمند همکاری نزدیک دولت و شهرداری تهران نبود؟! آیا تا پیش از دوران جدید در شورای شهر و شهرداری پایتخت، حل مشکلات مردم اهمیتی نداشت یا آنکه دولتی‌ها معتقد بودند تهران هیچ مشکلی نداشته است؟ آیا ممانعت دولت‌ها در جلوگیری از حضور شهرداری تهران تنها به دلیل آنکه با شخص شهردار تهران موافق نبودند و اختلاف‌نظر داشتند، به معنای قربانی کردن منافع مردم و سیاسی‌کاری نیست؟ سؤال‌هایی که پیش از همه باید رئیس دولت اصلاحات که آغازگر این بدعت نامبارک بود و مانع از حضور محمود احمدی‌نژاد در هیئت دولت شد، پاسخ دهد و پس از آن نیز محمود احمدی‌نژاد که خود در مقام شهردار آسیب‌های این همکاری نکردن را چشیده بود و حسن روحانی که با وجود درخواست‌های مکرر از وی، با حضور محمدباقر قالیباف در هیئت دولت موافقت نکرده بود، پاسخ دهند، به ویژه آنکه دولت یازدهم نام خود را نیز اعتدال گذاشته بود و همواره شعار فراجناحی بودن می‌داد! البته همه ما می‌دانیم پاسخ مستدل و قانع‌کننده‌ای وجود نخواهد داشت. متأسفانه، حدود 14 سال منافع مردم تهران قربانی نگاه‌ها و تصمیمات جناحی و سیاسی شده است و زمان نیز هرگز به عقب برنخواهد گشت.
