آبادان سخن می‌گوید

دفاع‌مقدس هر روزش دارای تلخی‌ها و شیرینی‌های بسیاری است كه بخش جدایی‌ناپذیر از تاریخ ایران زمین را تشكیل می‌دهد.

به گزارش نما، دفاع‌مقدس هر روزش دارای تلخی‌ها و شیرینی‌های بسیاری است که بخش جدایی‌ناپذیر از تاریخ ایران زمین را تشکیل می‌دهد. دورانی که هر لحظه آن درس‌هایی را با خود دارد که محصور به آن دوران نبوده بلکه سال‌ها و حتی در دهه‌های پس از جنگ نیز قابل بهره‌برداری است.

شاید به همین دلیل است که برخی در داخل و خارج از کشور همواره به دنبال اهمیت زدایی از ۸ سال دفاع‌مقدس بوده و تلاش کرده اند تا روایتی ظاهری از آن به نمایش گذاشته و حتی به ارزش‌زدایی از آن پرداخته حتی پا را از آن فراتر نهاده و به تحقیر مقاومت و ایستادگی در این دوران می‌پردازند.

براین اساس تکلیف همگان است که با روایتی دقیق و صحیح از روز به روز دفاع‌مقدس ضمن آگاه‌سازی نسل جوان از حقایق آن روزها به مقابله با انحراف و القاهای بدخواهان و دشمنان این سرزمین پرداخته و در عین حال درس‌های گسترده‌ای را که می‌توان از آن دوران کسب کرد را برجسته و به مرحله اجرا درآورند.

یکی از تاریخ‌های مهم دفاع‌مقدس ۱۹ مهرماه ۱۳۵۹ است روزی که ارتش بعث عراق که توهم رسیدن به تهران را داشت این بخش از خاک ایران را به محاصره درآورد تا رویای زمینه ساختن پاره‌تن ایران زمین را محقق سازد. امروز ۱۹ فروردین ۱۳۹۷ است در حالی که مروری به آنچه بر آبادان گذشته و محاصره این شهر می‌تواند درس‌های بسیاری برای امروز و فردای کشور به همراه داشته باشد.

ابتدا این سوال مطرح می‌شود که چه شد آبادان به محاصره درآمد؟ شاید در وهله نخست این امر به ذهن آید که توان بالای ارتش بعثی و حمایت‌های خارجی از آن زمینه ساز این اشغالگری شدن است.

اما با مروری دقیق‌تر نکاتی قابل تامل‌تر را می‌توان دریافت. اسناد و شواهد نشان می‌دهد که در آن زمان نیروهای مسلح ایران از انسجام و یکپارچگی برخوردار نبوده و هر چند رژیم پهلوی روی نظامی‌گری سرمایه گذاری بسیار کرده بود اما این توان بومی نبوده و نیرویی بدون داشته‌های درونی بود به گونه‌ای که حتی برای تعمیر ادوات و تجهیزات نظامی باید متوسل به مهندسان غربی می‌شد. نداشتن توان موشکی و راداری نیز به این امر دامن زد.

نکته دیگر شرایط سیاسی و اقتصادی کشور در آن دوران بود. در حالی افرادی مانند بنی‌صدر در راس قدرت بودند که به جای توجه به دفاع در برابر متجاوزان به دنبال تقابل‌ها و نزاع سیاسی در داخل بوده و از هر ابزاری برای اعمال فشار بر منتقدان و مخالفان بهره می‌گرفتند آنها جنگ را نه مولفه‌ای تحمیلی بلکه مسئله‌ای برگرفته از اقدامات مخالفان خود دانسته و با دیدگاهی سیاسی بر آن می‌نگریستند.

جالب توجه آنکه آنها اقتصاد کشور را رها کرده و حتی تلاش داشتند با ایجاد قحطی ساختگی و تبدیل فضای کشور به عرصه جنگ داخلی و ایجاد فضای دوقطبی و چندقطبی در کشور، گماردن افرادی غیرمتخصص در پست‌های تخصصی بر این شرایط نابسامان دامن زنند.

جالب توجه آنکه آنها راهکار خروج کشور از این نابسامانی‌ها را گرفتن بهانه از آمریکا و اروپا و حتی رژیم بعث عنوان می‌کردند. آنها تاکید داشتند که واگذاری بخش‌هایی از کشور به صدام و نیز مذاکره با آمریکا و تحقق خواسته‌های آمریکایی‌ها راهکاری برای گرفتن بهانه از صدام و غرب است و در این مسیر تلاش‌های بسیاری برای انحراف افکار عمومی و حتی مذاکره پنهان و آشکار صورت دادند.

نتیجه چنین فضایی تشدید توهم صدام مبنی بر توانایی برای اشغال سراسر ایران و یا حداقل جداسازی مناطق نفت‌خیزی چون استان خوزستان بوده است. اگر بخواهیم تاریخ آن روزگاران را ورق بزنیم می‌توان گفت که وادادگی در برابر دشمن و نیز گرایش به حاشیه‌های سیاسی به جای توجه به وحدت و یکپارچگی ملی در برابر مشکلات کشور و تهدیدات متجاوزان و دشمنان این مرز و بوم زمینه‌ساز حصر آبادان شد.

حال این سوال مطرح می‌شود که عامل شکسته شدن حصر آبادان چه بود؟ پاسخ به این پرسش را در یک کلام می‌توان یافت و آن تکیه بر وحدت و انسجام درونی تقویت روحیه دفاعی و مقاومت مردمی و گام نهادن در مسیر پایان دادن به سیاسی‌کاری داخلی در برابر مشکلات بوده است اصلی که زمینه‌ساز آزادی سوسنگرد، خرمشهر و حفظ تمامیت ارضی کشور در طول ۸ سال دفاع‌مقدس و البته تسلیم شدن دشمنان شد به گونه‌ای که در نهایت جهان اذعان کرد که صدام متجاوز جنگ بوده و ایران فاتح این نبرد بوده است.

اکنون در سال ۱۳۹۷ هر چند که دیگر صدامی وجود ندارد که بخواهد جنگ نظامی به پا کند اما شواهد نشان می‌دهد که دشمنان این مرز و بوم همچنان به دنبال جبران شکست در طول ۸ سال دفاع‌مقدس هستند و با جنگ اقتصادی ، فرهنگی و امنیتی همان سناریو را دنبال می‌کنند.

بر این اساس باید با درس گرفتن از تلخی‌ها و شیرینی‌های حصر و شکستن حصر آبادان به دفاع در این جنگ پرداخت مقاومتی که راهکار آن تقویت توان نظامی و موشکی کشور، حضور فعال در معادلات امنیتی و سیاسی و اقتصادی منطقه و خودداری از تبدیل مشکلات اقتصادی کشور به مسائل سیاسی و امیتی است خودداری از گماردن افرادی غیرمتخصص در پست‌های تخصصی در انتخاب وزرا، تسلیم نشدن در برابر طرح‌های بیگانگان که در قالب به اصطلاح کنوانسیون‌های بین المللی سعی در تحمیل زیاده خواهی به ایران را دارند، تلاش برای حل مشکلات اقتصادی کشور به جای نسبت دادن آنها به منتقدان دولت، تکیه بر وحدت و یکپارچگی ملی به جای دوقطبی سازی کشور میان موافقان و مخالفان طرح‌های و عملکردهای دولت از برجام و اف‌ای تی اف گرفته تا سایر اقدامات داخلی و بیرونی، تکیه بر افرادی متخصص و متعهد به جای گماردن افرادی دو تابعیتی و مجهول الحال در پست‌های کلیدی و البته خودداری از به کارگماشتن ژن‌های خوب در لوای قانون بازنشستگی در پست‌های حساس و مدیریتی، حضور در جبهه مقاومت به عنوان مولفه پاسخگویی به دشمنان و ... می‌تواند مولفه های پیروزی در جنگ اقتصادی کنونی باشد. پیروزی که نشات گرفته از در

۱۳۹۷/۷/۱۹

اخبار مرتبط