حال و هوای این روزهای دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا مصداق این ضربالمثل عربی است که «الغریق یتشبث بکل حشیش»؛ آدمی که در حال غرق شدن است، برای نجات خود به هر گیاه خشک (و وسیله ناچیزی) چنگ میزند. با درک شرایط غریق باید این کار را کاملاً منطقی دانست. به عبارت دیگر، تلاشهای اخیر رئیسجمهور آمریکا و تیم تندرو کاخ سفید در وضعیتی که از یک سو وجهه بینالمللی خود را از دست داده و به شدت در معرض نقد و چالش اعضای کنگره و به ویژه رقبای انتخاباتی سال 2020 قرار دارد و از سوی دیگر، خیالی ناآسوده از تلاشهای مرموزانه افرادی، همانند بولتون دارد که به دنبال انداختن پوست خربزه زیر پای ترامپ برای آغاز جنگی پایانناپذیر با محور مقاومت در منطقه غرب آسیا هستند، دور از منطق نیست و خیلی هم رئیسجمهور آمریکا بر خلاف آنچه به آن مشهور شده، غیرمنطقی رفتار نمیکند؛ بلکه «سنبه حریف پر زور» است و الّا هر یک از این مانعسازیهای متعدد و خلق بحرانهایی که در ارتباط با جمهوری اسلامی ایران انجام میدهد، اگر در مسیر دیگر کشورها انجام میشد، الآن پرچم آمریکا بر فراز آن به اهتزاز درآمده بود؛ اما آمریکای بییال و اشکمِ امروز، روزگاری اگر فکر برکناری دولت یا حکومتی را در منطقه در سر میپروراند، اعلام حرکت ناوها و بمبافکنهایش برای آلترناتیوسازی آن دولت و حکومت کافی بود؛ اما تفنگداران دریایی با ناو مسلح و بمبافکنهای غولپیکر 52 B به همراه هزاران پیاده نظام به سمت خلیجفارس حرکت میکنند؛ ولی نه تنها آب در دل ملت ایران تکان نمیخورد، بلکه اسباب شوخی و مزاح چند صباح آنها از طریق به فروش رساندن و اجاره گذاشتن این ابزار فراهم میشود. گونههای مختلف میانجی میفرستد؛ اما با بانگ بلند «نه» رهبر حکیم انقلاب مواجه میشود، از طریق سازمان جاسوسی(سیا) دو کشتی نفتکش ژاپنی و سنگاپوری را منفجر میکند تا به گردن ایران بیندازد، مضحکه دنیا میشود که اگر قرار بود ایران چنین کاری را انجام دهد تمیزتر انجام میداد! پس آمریکا از دست ایران و ایرانیهای مسلمان و انقلابی چه کند؟ اگر آدم نشود در دریای بافتهها و توطئههای خود که حتماً ادامه دارد، غرق خواهد شد. این وعده تخلفناپذیر خدا به ملتی است که برای دادخواهی مظلومان عالم تلاش میکنند.