همیشه...

مصطفی پاک نهاد-روز - خنكاي آفتاب - گورستان ؛

انگشتان در بين خطوط عجيب و آشناي هر پنج شنبه مي گردد ؛ ش ه ي د ح س ي ......... سنگ مزار بوي انگشتان سرگشته ي عادت كرده ي پنج شنبه ها را مي دهد . كفش ها هم بوي كنده شدن از سر عادت ؛ حراجي عادت هاي متبرك است آخر !

***

كمي غروب - خنكاي سرخ - انتهاي گورستان ؛

تاول ها نمي تركند اگر سرعت دويدن هم زياد شود ، تاول ها به عادت پابرهنگي تبركي ! سخت و سفت شده اند ؛ پينه ها درد را نمي فهمند . بايد دويد ؛ ساعت از قرار اتوبوس ها كه بگذرد ، مي روند ؛ حراجي اتوبوس هاي بنياد عادت شهيد است آخر !

***

غروب - خنكاي رسيدن - خانه ؛

استكان ها بر روي ميز دو تا شده اند ، مقابل هم . چايي ها ريخته و خورده نشده ، پر از غبار آمده از سمت پنجره ي باز، شده اند . خانه بوي عادت هاي پنج شنبه را گرفته ، بوي انگشتان سرگشته . گورستان از من پر بود و خانه از تو !

***

شب - هيچ - گورستان ؛

آمده ام تا براي هميشه بميرم !