توسعه ورزش همگانی که نقش مؤثری در بالا بردن شاخص‌های سلامت جامعه دارد، یکی از شعار‌های خوش‌آب و رنگی است که همواره از سوی مسئولان به بهانه‌های مختلف تکرار می‌شود، اما در میدان عمل کمترین توجهی به اجرایی شدن اولویت‌های در نظر گرفته شده برای بسط و گسترش ورزش همگانی نمی‌شود. این در شرایطی است که هر چند وقت یک‌بار مسئولان وزارت ورزش در این رابطه راهبرد‌هایی را اعلام می‌کنند و از فدراسیون‌ها می‌خواهند که در ورزش همگانی فعال‌تر از قبل ظاهر شوند، مانند هفته گذشته که مسعود سلطانی‌فر اولویت‌های راهبردی ورزش همگانی را به فدراسیون‌ها ابلاغ کرد تا جدی‌تر به این امر پرداخته شود و دیروز هم معاون توسعه ورزش همگانی وزارت ورزش از فدراسیون‌ها خواست ورزش همگانی در اولویت‌های‌شان قرار بگیرد و تأکید کرد که برنامه‌های اجرا شده در حوزه ورزش همگانی یکی از شاخص‌های تعیین‌کننده تخصیص بودجه خواهد بود.
در شرایطی وزارت ورزش از فدراسیون‌ها به عنوان زیرمجموعه‌اش درخواست کرده که ورزش همگانی در صدر برنامه‌های‌شان قرار بگیرد که تنها نگاهی به چارت سازمانی این وزارتخانه و جایگاهی که ورزش همگانی دارد، بیانگر این است که ورزش همگانی حتی در این وزارتخانه که برای دیگر بخش‌ها راهبرد صادر می‌کند، هیچ‌گاه یک اولویت نبوده و همواره در حاشیه قرار گرفته است. ادغام دو معاونت فرهنگی و آموزشی با توسعه ورزش همگانی در زمان سلطانی‌فر در شرایطی که هر کدام از این معاونت‌ها وظایف جداگانه و تعریف شده مختلفی نسبت به یکدیگر دارند، به خوبی بیانگر نوع نگاه و همچنین اهمیتی است که وزارت ورزش به ورزش همگانی می‌دهد.
در شرایطی امروز عبدالحمید احمدی به عنوان معاون فرهنگی و توسعه ورزش همگانی وزارت ورزش فعالیت می‌کند که پیش از این به عنوان معاون فرهنگی فعالیت می‌کرد و در سال ۹۷ پس از ادغام این معاونت با معاونت ورزش همگانی، این مسئولیت را نیز برعهده گرفت. سپردن مسئولیت ورزش همگانی به مدیری که به عنوان یک مدیر فرهنگی شناخته می‌شود و کمترین ارتباطی با حوزه ورزش همگانی ندارد، نشان می‌دهد علاوه بر اینکه در وزارت ورزش توسعه ورزش همگانی در اولویت نیست، تخصص و استفاده از مدیران متخصص که در این حوزه فعالیت کرده‌اند هم برای وزیر ورزش چندان اهمیتی ندارد و همین سبب می‌شود که با رفتن شعبانی‌بهار آخرین معاون توسعه ورزش همگانی وزارت ورزش به فدراسیون تیروکمان، این معاونت با فرهنگی ادغام شود تا هم یک معاونت کمتر شود و هم دردسر انتصاب یک مدیر برای بخش ورزش همگانی از روی دوش وزیر برداشته شود!
ادغام معاونت ورزش همگانی در سال ۹۷ در شرایطی بود که ورزش همگانی زمانی که معاونت جداگانه هم داشت نتوانسته بود در زمینه همگانی کردن ورزش و بالا بردن شاخص‌های سلامت در کشور نقش مؤثری را ایفا کند و همواره به عنوان یک معاونت خنثی شناخته می‌شد. حال با گذشت یک سال و نیم از ادغام این معاونت با معاونت فرهنگی و آموزشی، با توجه به افزایش مسئولیت‌های معاونت جدید به نظر می‌رسد همان توجه اندک به ورزش همگانی هم به کمترین حد خودش رسیده باشد. به هر حال بدیهی است که هم بخش فرهنگی و هم بخش همگانی، دو بخشی هستند که هر کدام طیف گسترده‌ای از فعالیت‌هایی را که می‌تواند در ورزش انجام شود دربر می‌گیرند تا جایی که با توجه به ادغام صورت گرفته به نظر می‌رسد با توجه به حجم بالای وظایف تعیین شده، نه بخش فرهنگی ورزش به اهدافش برسد و نه ورزش همگانی توسعه پیدا کند.
در چنین شرایطی وزارت ورزش در صورتی که در ابلاغ‌ها و مصاحبه‌ها عنوان می‌شود برای ورزش همگانی برنامه عملی دارد و در این زمینه جدی است، باید ابتدا ورزش همگانی در اولویت‌های وزیر قرار بگیرد و در ادامه از فدراسیون‌ها خواسته شود تا این بخش را در اولویت‌های‌شان قرار دهند. ورزش کشور از نگاه شعاری و آماری به ورزش همگانی ضربه می‌خورد و خروج از این وضعیت و احیای ورزش همگانی به یک اراده جدی و برنامه توسعه همراه با نظارت و تخصیص بودجه کافی نیاز دارد.
بدیهی است که بخش همگانی نمی‌تواند جذابیت‌های ورزش قهرمانی را برای وزیر ورزش داشته باشد. با این حال با از حاشیه خارج شدن ورزش همگانی و نگاه راهبردی به این بخش می‌توان هم به رشد سلامت در کشور کمک کرد و هم هزینه‌های درمانی را کاهش داد. هدفی که با روندی که امروز وزارت ورزش در پیش گرفته، رسیدن به آن دور از ذهن است و باید یک تجدیدنظر اساسی در این حوزه صورت گیرد.
منبع: روزنامه جوان
ورزش همگانی با نگاه شعاری و لب طاقچه‌ای توسعه پیدا نمی‌كند
سعید احمدیان
۱۳۹۹/۲/۲۹
