احمدرضا میرزائیان- فوتبال پرحاشیه ما با وقایع تلخ و رخدادهای تاسف بار، پیوندی دائمی دارد.
گویی این رشته با شور و نشاط و ایجاد شادی برای هواداران و مردم ورزش دوست میانه ای ندارد!
این روزها که شاهد مناقشه دائمی و مجادلههای تمامنشدنی بین مدیران،مربیان و دست اندرکاران باشگاهی هستیم،خبری ناگوار بار دیگر کام مردم را تلخ کرد.
حذف تیمهای استقلال و پرسپولیس از جام باشگاههای آسیا از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا به دلیل نداشتن شرایط اولیه برای فعالیت در حوزه فوتبال حرفه ای حقیقتا تاسف بار و گزنده است!
سالهای متمادی است که این دو تیم به بیراهه می روند و بی مبالاتی ها و سوء مدیریتها به جایگاه ورزش ایران در مجامع بین المللی لطمه می زند.
در سالهای اخیر گشایش پرونده های متعدد بر علیه این دوباشگاه در فیفا و ای اف سی و صدور احکام تکراری و جرائم سنگین باعث خسارتهای جبران ناپذیر شده است.
نگاه غلط وزارت ورزش به نحوه اداره این دو باشگاه و عدمنظارت صحیح بر عملکرد مدیران مربوطه را نمی توان نادیده گرفت.
دو باشگاهی که همواره از بیت المال ارتزاق کرده و هزینه های میلیاردی به مردم تحمیل می کنند،علیرغم آنکه میلیونها هوادار دارند ،اما از داشتن کمترین امکانات از جمله زمین تمرین بی بهرههستند.
تلنبار شدن دیون و موضوعات اخیر درخصوص بدهی های مالیاتی و بسته شدن دائمی پنجره نقل و انتقالات این دو باشگاه ،کنفدراسیون فوتبال آسیا را وادار به عکس العمل کرد.
در سنوات گذشته غالبا با سند سازی و حسابرسی های غیر واقعی و ارائه تراز مالی نادرست سعی در جلب رضایتAfc بر آمدیم،اما این بار تلاش های مسئولان نافرجام ماند و بار آنها به مقصد نرسید.
گفتنی است چندی پیش کمیته بدوی فدراسیون- سرخابی ها - را فاقد مجوز حرفهای دانست،اما کمیته استیناف به فوریت در صدد جبرانمافات بر آمد و با ماله کشی به صدور مجوز موقت اقدامکرد.
غافل از آنکه ای اف سی از مدتها پیش با این نوع بازیهای غیر واقعی ما آشنا بوده است و از اطلاعات برخی از مسئولان داخلی بهره کافی برده است.
به هر حال از آنچه که واهمه داشتیم و میترسیدیم به سرمان آمد.
انتظار این است مسئولان ذیربط از خواب غفلت بیرون آمده و برای سال آتی اقدامی منطقی انجام دهند.
انگشت نشانه را به سمت و سوی یکدیگر نشانه نروید و بی جهت طیف مقابل را متهمنکنید.در اینپرونده قصور و بی مبالاتی وزارت ورزش، فدراسیون فوتبال و مدیران دو باشگاه سرخابی کاملا مشهود است و نمی توان آن را نادیده گرفت.