چه جریانی پروژه امام زدایی را دنبال می كند؟

مدنی- این روزها جریان اصلاح طلب مدعی دفاع از امام و تفکرات او شده است این در حالی است که این جریان در سال های متمادی به پروژه ی "امام زدایی" مشغول بوده است این جریان به بهانه ی سرود سلام فرمانده که در وصف امام زمان و انتظار و آمادگی برای فرج سروده شده، به جریان انقلابی و حکومت اسلامی حمله کرده و اشک تمساح می ریزند که در این سرود نامی از امام خمینی نیست و این سرود را یکی از مصادیق امام زدایی در کشور می دانند. غوغا سالاری این جریان بهانه ای شد تا به تاریخ تحریف و امام‌زدایی از جانب جریان اصلاح‌طلب نگاهی بیندازیم تا ببینیم چه کسانی واقعا سردمدار امام‌زدایی در کشور هستند.
در اولین اقدام این جریان که تفکرات خمینی کبیر را مانعی بزرگ در برابر تغییر فضای فرهنگی و اقتصادی کشور می بینند در رسانه های مکتوب خود نا کارآمدی اصول مکتب امام خمینی برای زمانه ی حال را کلید می زدنند. به عنوان مثال روزنامه ی صبح امروز به سردبیری حجاریان در مطلبی نوشت: «نمی‌توان جامعه را با مختصات دوران امام‌خمینی(ره) اداره کرد!» همچنین روزنامه نشاط در اسفندماه 1377، امام را فردی خشونت‌طلب نامید و نوشت: «امام خمینی و شهید نواب صفوی خشونت‌گرا و کسروی و حکمی‌زاده اصلاح‌طلب بوده‌اند. هفته‌نامه آبان نیز در 21شهریور 1377نظریه "سیاست ما عین دیانت ما" را عامیانه معرفی کرد و نوشت: «نظریه عینیت سیاست و دیانت زاییده افکار عامیانه و قدیمی است.» روزنامه ایران، در 18شهریور 1377نوشت: «روحانیت قشری‌گرا و حتی تقلید از امام خمینی(ره) کورکورانه بوده است
در مرحله ی بعد این جریان با تشکیل کنفراس ها و جلسات مختلف پروژه ی امام زدایی را به صورت جدی تری دنبال می کند از جمله این جلسات می توان به کنفرانس برلین اشاره کرد در این کنفرانس اکبر گنجی در مصاحبه ای گفت: " ما تلاش می‌کنیم امام خمینی(ره) را به‌گونه‌ای تفسیر کنیم که مخالف دمکراسی نباشد. امام خمینی(ره) دیگر وجود ندارد، آنچه وجود دارد فقط برداشت‌های ما از سخنان اوست. او به هر حال یک روزی به موزه خواهد رفت و هیچ‌کس نمی‌تواند جلوگیری کند. این یک تکامل تاریخی است."
در فتنه ی 88 پروژه ی امام هراسی رنگ و بوی جدی تر و عملی تری به خود می گیرد، پاره کردن تمثال مبارک حضرت امام خمینی (ره) در روز شانزدهم آذر 1388در دانشگاه تهران ، نشانه ای آشکار از پروژه امام زادیی در جامعه است؛ اهانت‌هایی که براساس یک برنامه از قبل طراحی شده صورت می گیرد و هدفی جز حذف خمینی کبیر از عرصه زندگی سیاسی ملت ایران دنبال نمی‌کند. به عوان مثال یکی از محکومان فتنه 88 که عنصر اصلی در طرح اما م زدایی است در جلسه ای می گوید:امام اشتباهاتی داشته ودر اشتباهات دیگران هم سهم داشته است.وی ادامه می دهد ،اگر این اشتباهات نبود،شاید وضع اصلاح طلبان شاید الان بگونه ای دیگر بود!.
در همین حال یکی از اعضای یک تشکل اصلاح طلب در قم نیز که در این جلسه حضور داشته با بیان اینکه نه تنها انتقاد به امام الان محلی ازاعراب ندارد،گفته است:باید بپذیریم که در خیلی از جاهای دنیا {امام} قابل دفاع نیست.
اکبر گنجی یکی از اعضای برجسته اتاق فکر فتنه هم خواستار عبور اصلاح طلبان از امام خمینی(ره) می شود. وی در مقاله خود استراتژی اصلاح‌طلبی "خمینی محور" را شکست خورده قلمداد می کند .
همچنین قائم مقام موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) در زمانی که تصویر امام مورد هتک حرمت قرار می گیرد به جای محکوم کردن و تبری جستن از فتنه‌گران، علیه صداوسیما موضع می گیرد و در نامه‌ای می نویسد: " 16آذر ماه، تلویزیون جمهوری اسلامی در چند بخش خبری تصویری را پخش کرد که حاوی حرمت شکنی نسبت به امام عظیم الشان بوده است. بر فرض آنکه آنچه که در تصاویر تنظیم شده و نامرتبط نشان داده شده است، در گوشه ای از تجمعات آن روز، توسط فردی مجهول و مغرض انجام یافته باشد، توسعه آن به گونه ای که گویی جو غالب چنان بوده است، دروغی بیّن و مسلم می‌باشد" همچنین حتی سید حسن خمینی برای نرنجیدن هواداران فتنه، بازخوانی نظرات امام در مستند "شاخص" که در دهه فجر سال 88 از صداوسیما پخش می‌شد را «بزرگنمایی غلط و تحریف گونه قضایای گذشته» می خواند.
نکته جالب ین‌است که کسانی از انحراف و امام زدایی دم می‌زنند که در همه پیچ‌های تاریخی در مقابل افرادی که به امام اهانت کرده و پروژه ی امام زدایی را پیش می بردند سکوت کرده اند، در زمانی که از سوی تئوریسین جریان اصلاح طلب ، جسارت "فرستادن امام به موزه تاریخ" مطرح و ابراز می شود، این جریان سکوت می کنند و در زمانی که حامیان جریان اصلاحات علیه تئوری سیاسی اصلی امام خمینی فریاد مرگ بر اصل ولایت فقیه سر می‌دادند، باز هم سکوت می کنند. موضع گیری های دوگانه به خوبی نشان می‌دهد که آنها در زمانی که منافع جناحی خود را درگیر ببینند بر روی توهین به امام راحل سرپوش می‌گذارد و در زمانی که منعت آن ها ایجاب کند برای امام سینه چاک می کنند در واقع این جریان هیچ توجهی به مکتب، اندیشه و گفتمان امام خمینی ندارد. برای آنها امام تنها فرصتی است تا به واسطه ی آن برای خود عنوان و امکاناتی فراهم کنند و جالب اینجاست که بسیاری از آنها درست در نقطه مقابل مکتب و گفتمان امام (ره) قرار گرفته‌اند.
با نگاه به آنچه گفته شد می‌توان قضاوت کرد که کدام جریان تمایل به امام‌زدایی دارد؛ آیا یک کلیپ و شعر که توسط عده‌ای کودک و نوجوان خوانده می‌شود می‌تواند بستر امام‌زدایی باشد یا مواضع اصلاح‌طلبان در گذشته و حال؟

امید ان است آنانی که خود را پیرو راه امام می دانند، بیش از بهره برداری‌های سیاسی به بسط و تسری مکتب و گفتمان امام خمینی (ره) همت گمارند