آزادی بیان در نظام اسلامی

از دیدگاه نظری و فلسفی- هر نظام و مکتب و عقیده ای که خود را(حق) و (برحق) می داند نمی تواند برای مقابل خود که آن را نظام باطل و غیر حق و یا ضد حق می داند، میدان را باز بگذارد.
قطعا نظام دموکراسی غرب نمی تواند نظام فاشیستی غرب یا نظام دیکتاتوری پرولتاریایی کمونیستی، اجازه ی فعالیت موثر بدهد . همانطور که دو قدرت لیبرال دموکراسی غرب و نظام دموکراتیک کمونیسم با هم جنگ همه جانبه کردند. تا به سقوط کمونیسم انجامید...
سایر نظام ها هم همین اساس را باور دارند گرچه شیوه و بینش هر نظام از دیدگاه حکومت و اداره امور کشور و ملت و بین الملل با نظام های دیگر فرق می کند.
از نظر اصل حکومت، هیچ حکومتی با رضایت خود، حکومت و قدرت را به دیگری واگذار نمی کند و مخالفان موثر خود را محدود و کم اثر می کند.
حکومت های مستبد در نظام دیکتاتوری، سرکوب و ترور مخالفان اصلی و زندانی کردن مخالفان را دارند.
حکومت های سلطه گر ترور های مخفی و سرکوب های تبلیغی و قانونی را اعمال می کنند ولو عنوان خود را لیبرال دموکراسی بگذارند و البته سعی می کنند این اقدامات را توسط گروه ها و عناصر هر جامعه انجام دهند در حالی که عامل اصلی خود آنها هستند مانند ترور مارتین لوترکینگ، یا انفجار و ترور توسط سازمان مجاهدین خلق که با حمایت غربی ها فعالیت داشته و دارند.
حکومت های ضعیف هم چون توانمندی لازم را برای کنار زدن مخالفان خود ندارند، توجیه می کنند اما نظام جمهوری اسلامی ایران به علت ابعاد قوی و مستحکم نظام که برگرفته از اسلام و تمدن بزرگ ایران و استفاده از خرد و دانش وحی و تجربه ی جهانی است در برابر براندازها و توطئه گران قاطع و مدبرانه عمل کرده و می کند و در برابر تفکرات سیاسی و مخالفان غیر برانداز نظام، به آنها میدان می دهد تا مردم از بیان خود آنها و نوشته ها و سخنان و مواضع و رفتارهای سیاسی آنان، ماهیت غیر مردمی و تقابل با خواسته های اصیل مردم و منافع ملی را بیابند و از آنها جدا شوند و آنها که بدون پشتوانه ی مردمی می مانند یا منزوی می شوند یا مانند بنی صدر و رجوی موقعیت سیاسی را از دست می دهند و فرار می کنند.
مرزهای مشارکت اثباتی و سلبی هم کاملا مشخص است و بر اساس آن عمل شده و می شود. در این نظام از دولت موقت با تفکرات لیبرالی متمایل به غرب تا چپ ضد غرب تا چپ غربی تا اصلاح طلبان دوم خردادی تا اصلاح طلبان اعتدالی، تا دولت رجایی ارزشگرا تا دولت های متفاوت و مجلس های مختلف و رسانه های دارای همه نوع تفکر فعال بوده و هستند و در مواردی که از قانون فراتر پا می گذارند به طور قانونی با متخلفان رفتار می شود.
به طور مثال در اصل 26 قانون اساسی تحزب آزاد است و مرزهای اثباتی و صنفی در همین اصل ذکر شده اند. تعداد فراوانی هم حزب تاسیس شده و کم و بیش فعالند، تعدادی هم نتوانسته اند ادامه دهند تنها چند حزب و تشکل معدود هستند که فعالیت آنها ممنوع شده است.


منبع: شما