چرا حضرت عباس(ع) در كربلا خطابه‌ای ایراد نكرد

عضو هیئت علمی مؤسسه آموزشی‌ و پژوهشی امام خمینی گفت: سیره خاندان اهل بیت(ع) اینگونه بود كه تا زمانی كه رهبری دینی آنها زنده بود، از خود شخصیتی نشان نمی‌دادند، به همین دلیل هم حضرت ابوالفضل(ع) خطابه‌ای در كربلا ندارد.

به گزارش افکارنیوز، حجت‌الاسلام جواد سلیمانی عضو هیئت علمی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) به مناسبت فرا رسیدن سالروز ولادت حضرت ابوالفضل(ع) گفت: نکته‌ای که درباره حضرت عباس(ع) حائز اهمیت است ادب حضرت ابوالفضل(ع) است. ایشان در میان شهدای کربلا، هیچ‌گاه از خودش خطبه و سخنرانی نداشت بلکه خویش را ذوب در ولایت می‌دانست.

وی با بیان اینکه حضرت زینب(س) نیز تا قبل از شهادت اباعبدالله الحسین(ع) هیچ سخنرانی و یا خطبه‌ای ایراد نکرد، ادامه داد: این سیره، سیره خاندان اهل بیت بود تا زمانی که رهبری دینی آنها زنده بود از خود شخصیتی نشان نمی‌دادند. به طور مثال نهج‌البلاغه حضرت امیر (ع) برای بعد از رحلت حضرت رسول(ص) است و در زمان حیات ایشان حضرت امیر (ع) خطبه و نامه‌ای نداشتند.

* بصیرت حضرت عباس بسیار بالا بود

این محقق و پژوهشگر تاریخ اسلام اظهار داشت: نکته بعدی بصیرت حضرت عباس (ع) است. حضرت امیر (ع) بیش از بیست فرزند داشت که همه آنها در قیام کربلا شرکت نکردند اما حضرت عباس به همراه سه برادرش به یاری امام حسین (ع) شتافت.

از این رو امام صادق(ع) می‌فرمایند: «کان عمنا العباس بن علی نافذ البصیره، صلب الایمان» بصیرت حضرت عباس بسیار بالا بود و آنچه را که می‌دید درست بود و ایمانش محکم و استوار بود و در واقع، این نکات مواردی است که موجب تمایز انسان از سایر افراد می‌شود.

این استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به بصیرت حضرت ابوالفضل(ع) عنوان کرد: در آن زمان شخصیت‌هایی مانند عبدالله بن جعفر از خاندان بنی هاشمی، ابن عباس و ... گمان می‌کردند اگر امام حسین (ع) قیام کند شکست خواهد خورد و اثری ندارد و البته عده‌ای هم بر این باور بودند که درگیری امروز ما بنی‌امیه در این شرایط حساس به سود ما است و موجب بقای اسلام خواهد شد و حضرت عباس(ع) جزو این گروه بودند.

وی اظهار داشت: تاریخ نشان داد که دیدگاه حضرت ابوالفضل و سایر افرادی که امام حسین (ع) را یاری کردند درست بوده است. چرا که وقتی امام حسین (ع) به شهادت رسید به ظاهر کشته شد اما خون حضرت بر شمشیر آنها پیروز شد و در واقع پیام خون امام حسین(ع) ضامن بقای اسلام شد.

* حضرت عباس(ع) با اقتدا به ولایت، بنیان حکومت یزیدیان عالم را متلاشی کرد

سلیمانی در ادامه به بیان خاطره‌ای از امام سجاد(ع) پرداخت و عنوان کرد: پسر طلحه، امام سجاد (ع) را در شام دید و خطاب به امام (ع) گفت: پدر تو و پدر من بر سر چیزی در جنگ جمل جنگید که چیزی نصیب او نشد، پسر طلحه فکر می‌کرد که امام علی (ع) به دنبال به دست گرفتن حکومت بوده است. سپس امام سجاد (ع) فرمود: هنگام نماز، اذان و اقامه‌ات را بگو، آن وقت متوجه خواهی شد که چه کسی پیروز است! یعنی بنی‌امیه به دنبال نابودی اساس اسلام بود و ما متوجه نبودیم حضرت سجاد (ع) به پسر طلحه فرمود: پدر من با شهادت خودش در مقابل بنی امیه، باعث شد تا فروغ ایمان در دل‌های افراد متبلور شود و بدین وسیله از نابودی اسلام جلوگیری کرد.

وی خاطرنشان کرد: حضرت عباس (ع) نزاع فرهنگی میان حق و باطل را به خوبی درک کرد، روز عاشورا میدان جنگ نظامی، میدان محاصره اقتصادی صرف نبود که مثلاً آنها آب دارند و ما نداریم بلکه پشت این صحنه، جنگ فرهنگی بزرگی در حال شکل گرفتن بود که فرهنگ اسلامی بر فرهنگ باطل غلبه پیدا کرد و به همین دلیل حضرت ابوالفضل (ع) خیلی محکم در میدان ایستاد و خون خویش را فدا کرد و حضرت عباس(ع) تمام این امور را به برکت ذوب در ولایت به دست آورده بود و چون سید‌الشهدا را ولی خدا می‌دانست.

عضو هیئت علمی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) گفت: حضرت عباس(ع) می‌دانست هر کس که ولی خداست بر حق است، و اساساً ولایت، یک منبع معرفت بخش است و حضرت عباس به این حوزه‌ها دست پیدا کرده بود که سایر افراد نمی‌توانند با عقل خویش به آن دست یابند و چون از چنین بینشی برخوردار بود، آن زمانی که حضرت اباعبدالله فرمود: اگر امت اسلامی به افرادی مانند یزید مبتلا شود فاتحه اسلام را باید خواند حضرت عباس نپرسید که مثلا چه کاری می‌تواند انجام دهد بلکه پشت سر ولی خود حرکت کرد و بنیان حکومت یزیدیان عالم را متلاشی کرد.

۱۳۹۲/۳/۲۳

اخبار مرتبط