چشم انداز همگرایی ایران و آمریكا

گروه ترجمه - روزنامه هاآرتص 8 ژانویه 2013 (18 دی) در مقاله‌ای به مزیت‌های همگرایی ایران و آمریکا پرداخت و نوشت: بحث بر سر توافق هسته‌ای نهایی با ایران می‌تواند فنی باشد. یعنی تا چه حد ایران اجازه غنی‌سازی اورانیوم دارد؟ چه قواعدی بر بازرسی‌ها از تأسیسات هسته‌ای آن حکمفرما خواهد بود؟ چه تحریم‌هایی لغو می‌شوند و این اقدام چگونه صورت می‌گیرد؟ این موضوع می‌تواند برنامه هسته‌ای ایران را تا حدی مهار کند و این برنامه، شفاف‌تر شود؛ اما توافق صورت بگیرد یا نگیرد، ایران به آستانه‌ای رسیده که هر زمان خواست، می‌تواند تقریباً به‌سرعت به تسلیحات هسته‌ای دست یابد. مطابق گفته کارشناسانی مانند یوال دیسکین، رئیس سابق شین‌بت، حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران تنها پیشرفت ایران را تسریع می‌کند.

در ادامه مقاله آمده است: واضح است روابط امروز آمریکا و ایران از بسیاری جنبه‌ها با روابط آمریکا و شوروی در اواخر دهه 1980 متفاوت است؛ اما امروز آمریکا و ایران، جنگ سردی را به پیش می‌برند که تلفات آن برای کشورهایی مانند سوریه است که به صحنه نبرد تبدیل شده‌اند. بهترین نتیجه‌ای که می‌تواند بر صحنه سوریه نیز تأثیر بگذارد، توافق هسته‌ای است که می‌تواند به جنگ سرد آمریکا و ایران پایان دهد. حمایت از بشار اسد و تلاش برای حفظ وی، پیامدها و هزینه‌های اقتصادی برای ایران (در شرایط تحریم) به‌وجود آورده است.

در پایان مقاله آمده است: هومن ماجد، تحلیل‌گر سیاسی، می‌گوید:‌ «سپاه پاسداران، بشار اسد در سوریه را پایگاهی کلیدی برای نمایش قدرت ایران می‌داند. دیگران در حکومت ایران ارزش کمتری برای اسد قائل هستند؛ اما وحشت دارند که دوران پس از اسد، منافع ایران را به‌شدت تهدید کند.» آمریکا نمی‌تواند به‌طور کامل، هراس‌های خود را نادیده بگیرد؛ زیرا نیروهای القاعده در حال حاضر نیروی غالبی در مقایسه با سایر شبه‌نظامیان مخالف اسد هستند. با وجود این، برای ایران حمایت از انتخاباتی که حکومتی سنی را در سوریه به قدرت برساند، آسان‌تر است؛ البته در صورتی که آمریکا متعهد شود آن حکومت، رویکردی خصمانه در قبال ایران نداشته باشد. اگر رهبران ایران تصور کنند آمریکا دشمن جدی ایران است، آمریکا نیز نمی‌تواند چنین تعهدی کند. برای اینکه مشخص شود الگوی همکاری ایران و آمریکا پس از آشتی چگونه خواهد بود، آمریکا می‌تواند به ترکیه بنگرد. رژیم ترکیه در ابتدا از شورشیان سوریه حمایت می‌کرد؛ اما در حال حاضر از افراط‌گرایی آن‌ها احساس تهدید می‌کند و از توافق صلح با حضور برخی عناصر کنونی رژیم سوریه اعلام حمایت کرده است.

 تحلیل‌: برخی از اجزای بحث فوق، ایراداتی دارد؛ اما اهمیت این بحث به کلیت آن است که نشان می‌دهد واقعیت‌های منطقه به چنان گویایی و بروزی رسیده‌اند که دیگران یعنی آن‌هایی که زمانی این واقعیت‌ها را انکار می‌کردند و با آن می‌جنگیدند، نه اینکه آن را پذیرفته‌اند که تأثیر نیز گرفته‌اند و بر اساس آن تحلیل می‌کنند و راهکار ارائه می‌دهند و این، یعنی آغاز رونمایی از ثمردهی شجره مقاومت.