شبكه‌های اجتماعی به «ترسِ از دست دادن» دامن زده است
وفور اطلاعاتی‌ای كه امروز داریم، به خصوص اطلاعات آنلاین، هزینه دیگری را روی دستمان گذاشته است: توجه‌مان، كه پیشاپیش هم محدودیت‌های زیادی داشته است. برای اختصاص دادن توجه مان به این حجم بی‌سابقه از اطلاعات با دو مانع اساسی روبه‌رو هستیم، یكی مشكل شناختی مان در اولویت بندی و دیگری عدم توانایی مان در دریافت و پردازش همه این اطلاعات. اندوه برخاسته از فومو همان روحمان است كه عاجزانه كمك می‌خواهد، التماسمان می‌كند كه ارتباطات سطحی و نگاه افسارگسیخته مان به این‌ور و آن‌ور را كم كنیم پیش از آنكه كیفیت زندگی و توانمان برای ابراز صمیمیت و فردیت از دست برود