بهشت سیاست زده یا بهشت فمینیست‌ها

نرگس منتظری- مسئله مدیریت شهری یکی از مسائل و موضوعاتی است که در کشور ما چندان جدی گرفته نمی‌شود این موضوع در سطح کلان خود را درست در زمان انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا؛ به‌ویژه در کلان‌شهر تهران نشان می‌دهد، وقتی از میان لیست‌هایی که به‌عنوان کاندیداهای احراز صلاحیت شده افرادی فاقد تخصص موجود در حوزه مدیریت شهری رأی می‌آورند و به‌واسطه چهره بودن یا به قول اهالی دنیای مجازی سلبریتی‌ شدن به‌عنوان عضو شورای شهر شناخته می‌شوند، می‌توان این موضوع را مفروض دانست که اهمیت انتخابات شوراهای شهر و روستا در سال‌های گذشته علی‌رغم توصیه و تأکید رهبر عظیم‌الشأن انقلاب از سوی توده‌های مردم چندان جدی گرفته نشده است، در تهران بعد از حادثه غم‌انگیز پلاسکو و رخ نمودن اهمیت شورای شهر و آشکار شدن نقش مدیران شهری زبده و باتجربه بیش از گذشته موردتوجه مردم قرار گرفت از همین رو انتخابات پنجمین دوره از شوراهای شهر و روستا در تهران را می‌توان انتخاباتی پررنگ ارزیابی و پیش‌بینی کرد.
اما با تمام این تفاصیل خروجی افرادی که از فیلترهای احراز صلاحیت خارج‌شده‌اند نشان می‌دهد مراجع بالاتری نظیر مجلس و مانند که تأیید صلاحیت متقاضیان حضور در شورای شهر را بر عهده داشته‌اند با دیدی دیگر به داستان مدیریت شهری نگاه کرده‌اند، گذشته از مردان تأیید صلاحیت شده که برخی از آن‌ها دارای سوء سابق‌های کیفری از جنس جرم‌های امنیتی هستند، انتشار لیستی زنانه که صلاحیت آن‌ها با عنوان زنان اصلاح‌طلب احرازشده است گمان‌ها را به این سمت سوق می‌دهد که بهشت ممکن است میزبان فمینیست‌های دوآتشه‌ای باشد که گاهی به بهانه مسئله حقوق زن، آن‌ها نیز تجربه‌های ضد امنیتی داشته‌اند؛ به‌عبارت‌دیگر نگاهی گذرا به لیست اسامی زنان کاندیدای شورای شهر در تهران، گمانه‌ها را به سمت مدیریتی سیاست زده در حوزه‌های شهری می‌برد، مدیریتی که به‌ویژه در حوزه زنان در شهرهای بزرگی مانند تهران که با آسیب‌های اجتماعی گوناگونی نظیر زنان کارتن‌خواب، زنان سرپرست خانوار، معتادین متجاهل و... دست‌وپنجه نرم می‌کنند و بدون تردید نگاه فمینیستی به این مشکلات نه‌تنها از این مصائب نمی‌کاهد بلکه به تجربه ثابت‌شده است که این نگاه آفتی بزرگ برای زنان جامعه ماست؛ جامعه‌ای که بافرهنگ عفیف ایرانی- اسلامی عجین شده است.
نگاه فمینیستی به موضوعاتی شهری زنانه آن‌هم با انحصارطلبی که در لیست عنوان‌شده می‌توان نشانی‌اش را یافت منجر به تحمیل فجایعی سخت‌تر ازآنچه امروز در برخی از نقاط پایتخت شاهد آن هستیم خواهد شد، بدون شک افرادی نظیر شهربانو امانی که نقش برجسته‌ای در مجلس ششم که روزهای آلوده به فتنه را بر نظام اسلامی تحمیل می‌کرد، داشت هرگز با تفکر تندروانه اصلاحات نمی‌تواند راهکاری بر اساس معیارهای اصیل ایرانی و اسلامی به جامعه ما ارائه دهد، او که در حوادث منتهی به سال 88 به جرم اقدام علیه امنیت کشور دستگیر و دادگاهی شد در انتخابات مجلس قبل به‌واسطه همین مواضع و عملکردش از سوی شورای محترم نگهبان احراز صلاحیت نشد و گویا اکنون می‌خواهد مسیر خود را که با عنوان ما زنان دکوری برای مجلس نمی‌خواهیم در آن مقطع مطرح کرد، در شورای شهر بپیماید، البته از این طیف از افراد در لیست اصلاحات کم نیستند فاطمه راکعی شخصیت دیگری است که هنوز چرایی احراز صلاحیتش از سوی مراجع ذی‌ربط اذهان عمومی را در هاله‌ای از ابهام قرار داده‌است، او که بارها مواضع تند خود را در قامت مسئولیت‌هایی که بر عهده داشته است با صراحت هرچه تمام بیان کرده به‌سادگی با مرور همین اظهارات می‌توان به نوع تفکر وی در حوزه زنان پی برد و چنانچه تجربه ثابت کرده است حضور چنین افرادی در مدیریت امور، چیزی جز عقب‌گرد در حوزه زنان را عاید ما نمی‌کند کافی است هشت سال حاکمیت این طرز فکر در روزهای اصلاحات را در حوزه کشوری مرور کنیم، روزهایی که محصول آن چیزی جز ترک وطن برای زنان شبه روشنفکر و همچنین ایجاد رخنه و نفوذ در عقاید و بافت ظاهری سایر زنان در برنداشت.
البته بیان دو فرد تنها شبیه بیان مشتی نمونه خروار است حضور روزنامه‌نگاران سابقه‌دار روزنامه شرق که می‌خواهند پاتوق خود را به خیابان بهشت انتقال دهند و یا سایر زنانی که به‌نوعی با بدنه اصلاحات پیوند خورده‌اند بخش دیگری از داستان سیاست زدگی احراز صلاحیت‌هاست. البته ناگفته نماند که افرادی نیز در این لیست حضور دارند که تنها عنوان دختر آقای فلان در مقابل مهارت‌های آنان قیدشده است و این موضوع به انضمام عدم تخصص یادآور لیست تدبیر و امید در دوران انتخابات مجلس شورای اسلامی در تهران است، لیستی که زنان آن با موقعیتی شبیه آنچه گفته شد به کرسی‌های سبز پارلمان تکیه زدند.