به گزارش نما، باز کردن راه برای به قدرت رسیدن افراد نالایق نتیجه‌اش به تباهی کشیده شدن فوتبال ایران است، نه فقط، چون میدان دادن به این افراد نالایق و بی‌کفایت هر روز بیشتر از روز قبل دامنه فساد را گسترده‌تر می‌کند و بر تعداد پروندهای شکایت و بدهی‌های هنگفت می‌افزاید، بلکه ریشه اخلاق را هم می‌خشکاند، مسئله‌ای که مهم‌تر از هر چیز دیگری است.
همان‌هایی که تا دیروز با رو شدن دست‌شان، رسانه‌ها را متهم می‌کردند به جوسازی و تشویش اذهان عمومی، امروز بی‌هیچ شرم و حیایی روی آنتن زنده سیما با میلیون‌ها مخاطب هر آنچه از یکدیگر می‌دانند روی دایره می‌ریزند برای خاک کردن حریف، بی‌آنکه حرف‌های‌شان را مزه‌مزه کنند که آیا نوع بیانی که دارند در رسانه ملی درست است یا مایه تأسف!
دیگر قبح همه چیز شکسته شده، مهم نیست که تا دیروز خود چگونه چشم در چشم مردم حرف‌های صددرصد خلاف واقع به زبان می‌آوردند. مهم آن است که امروز در یک مجادله تلویزیونی بتوانند به هر نحوی که شده حریف مقابل را خاک کنند، حتی اگر قرار باشد تأسف‌بارترین مسئله را به زبان بیاورند و پرده بردارند از دلالی‌هایی که انجام داده‌اند. اینکه از قبال فلان اسپانسر یا فلان بازیکن چقدر خورده‌اند یا از فلان بودجه چطور بی‌نصیب نمانده‌اند و افشاگری‌هایی از این دست که به وقتش از آنجا که منافع‌شان در خطر نبوده برابرش چشم بسته بودند و حالا برای پیروزی حتی اگر شده در یک مناظره تلویزیونی باشند به آن چنگ می‌زنند، آن‌هم نه برای کوتاه کردن دست مفسدان از فوتبال، بلکه تنها برای مبرا نشان دادن و مقصر خواندن حریف که این خود نشانه بی‌اخلاقی محض است.
مناظره تلویزیونی مدیرعامل سابق استقلال و عضو هیئت مدیره فعلی این باشگاه یکی از تأسف‌بارترین برنامه‌های فوتبالی چند وقت اخیر بود که نشان داد بازیکنان فوتبال ایران اگر امروز توجهی به مسائل اخلاقی ندارند و بی‌توجه به شرایط جامعه تنها به خود می‌اندیشند تنها به دلیل بی‌کفایتی و نالایقی مدیران بالادستی است که نه فقط قدمی در راه اخلاق‌مداری این بازیکنان برنداشته‌اند که برعکس الگوهای مخربی بودند برای گام برداشتن بازیکنان در مسیر بی‌اخلاقی و زیاده‌خواهی.
اما تأسف‌بارتر از به تصویر کشیده شدن آن، روی واقعی این به اصلاح مدیران در چنین مناظره‌هایی، سکوت و بی‌تفاوتی نهادهای نظارتی مقابل آنهاست. نهادهای نظارتی که گویی نه چشمی دارند برای دیدن و نه گوشی دارند برای شنیدن که هیچ واکنشی به این‌گونه رفتارهای تأسف‌انگیز و افشاگری‌ها که پرده از فساد فاحش در فوتبال ایران برمی‌دارد، ندارند. آقایانی که تا همین دیروز دست در دست هم علیه یکی دیگر (سرمربی یا بازیکن) با هم متحد بودند و ادعاهایی را مطرح می‌کردند که کمتر کسی می‌توانست خود را قانع کند به باور آنها، حال که نوبت به خودشان رسیده، بی‌پروا پرده از اتفاقاتی برمی دارند که مایع تأسف است و بدتر اینکه نه وزیر ورزش به عنوان متولی ورزش، رئیس مجمع این باشگاه (استقلال) و کسی که این افراد را برای مدیریت برگزیده صدایش مقابل این فساد فاحش درمی‌آید و نه نهادهای نظارتی حساس می‌شوند برای پیگیری حرف‌های جالب توجهی که آقایان برای به زیر کشیدن حریف به زبان می‌آورند و این‌بار دیگر نمی‌توان گفت خلاف واقع است. هرچند که نمونه واضح و بارز بی‌اخلاقی و قبح‌شکنی است، اما واقعیت تلخی است که تا با یکدیگر به مشکل نخورند و رودرروی هم قرار نگیرند بر زبان نمی‌رانند!
فوتبال ایران به منجلابی تبدیل شده که حالا دیگر دلال‌هایش کت و شلواری‌های شیک‌پوشی هستند که بر مسند قدرت قرار گرفته‌اند، اما نه شأن و جایگاه خود را می‌دانند و نه مدیریت و درست همان تفکری را دارند که دلال‌های دهه ۸۰ برای به جیب زدن پول بیشتر در ازای انداختن بازیکنان بی‌کیفیت به تیم‌ها داشتند. با این تفاوت که دلال‌های امروزی که در زمره مدیران و مسئولان قرار می‌گیرند، نه فقط دست‌شان بازتر است که مشکلی هم ندارند بابت بخوربخورهای بی‌حد و حصرشان از جیب ملت!
مدیرانی که، اما حالا در این بخوربخور چنان حریص شده‌اند که هرازچندگاهی با یکدیگر یقه به یقه می‌شوند و آنجاست که می‌توان فهمید چه گندی زده‌اند به فوتبال این مملکت که یکی از دلخوشی‌های مردم است.
منبع: جوان آنلاین
مدیران فوتبال الگوهای بی‌اخلاقی!
باز كردن راه برای به قدرت رسیدن افراد نالایق نتیجه‌اش به تباهی كشیده شدن فوتبال ایران است، نه فقط، چون میدان دادن به این افراد نالایق و بی‌كفایت هر روز بیشتر از روز قبل دامنه فساد را گسترده‌تر می‌كند.
۱۳۹۹/۸/۲۸
