سیامک اطلسی، دوبلور، گوینده و بازیگری که در کارنامه‌اش کارگردانی و نویسندگی هم به چشم می‌خورد، حالا در آستانه 85 سالگی قرار دارد.
او که هنوز خیلی‌ها تصویرش را با نقش مصطفی، برادر اسدا...خان پدرسالار که محمدعلی کشاورز نقشش را بازی می‌کرد می‌شناسند،مدتی است کم‌کار شده و بعد از سریال «از یادها رفته» که سال 98 روی آنتن رفت، کمتر او را در کاری دیده‌ایم.
این روزها سریال «تعبیر وارونه یک رویا» که اطلسی هم در آن در قالب نقش نسبتا جدیدی حضور دارد، از شبکه آی فیلم در حال بازپخش است.
این ماجرا بهانه‌ای شد تا با او گفت‌وگویی داشته باشیم و از حال این روزهای آقای بازیگر که مشغول سریال «طلاق» ابوالقاسم طالبی شده، باخبر شویم.
مدتی است شما را کمتر در تلویزیون و سریال‌ها دیده‌ایم. چرا این‌قدر کم‌کار شده‌اید؟
به هر حال باید یک نقش و اثر درست و حسابی باشد که آن را بتوان قبول کرد.
در این فضا منتظر نقشی هستم که آن را دوست داشته باشم و جای کار داشته باشد. نمی‌شود هر پیشنهادی را قبول کرد و باید با شناخت از آن نقش و اتفاقاتی که قرار است آن شخصیت در قصه رقم بزند، دست به انتخاب زد.
و این نقش و پیشنهاد مطلوب چه ملاک‌هایی از نظر شما دارد که باید در آن ببینید تا قبولش کنید؟
هر بازیگر و چهره‌ای که جلوی دوربین می‌رود، از خود تصویری ارائه می‌کند که در ذهن مردم و مخاطبانش می‌ماند. در مورد من هم در همه این سال‌ها به واسطه نقش‌هایی که مردم از من دیده‌اند، خاطراتی در ذهن‌شان دارند و با آنها مرا می‌شناسند.
به همین دلیل همیشه به دنبال این بوده‌ام تا نقشی را که خودم دوست ندارم و احساس می‌کنم بیننده هم حس خوبی به آن ندارد، قبول نکنم تا آن خاطرات همان طوری که هست در ذهن‌شان بماند. به هر حال ما به سنی رسیده‌ایم که باید بیشتر مواظب این مسائل باشیم تا ذهنیتی که از ما وجود دارد به واسطه یک انتخاب نادرست، خراب نشود. خیلی‌ها مرا با آثاری مثل پدرسالار و مختارنامه می‌شناسند و دلم نمی‌خواهد این شناخت دچار صدمه شود.
سریال تعبیر وارونه یک رویا هم که این روزها از آی‌فیلم در حال پخش است، جزو مجموعه‌هایی است که نگاه‌های زیادی را به خود جلب کرد. این تجربه جزو نقش‌های متفاوتی بود که از شما دیدیم، درست است؟
بله. در این سریال من نقش پدری را داشتم که با رفتن پسرش از ایران گرفتار الکل می‌شود. آن موقع نقدهای زیادی درباره او وجود داشت و خیلی از بخش‌های این نقش پخش نشدند. با این حال باید بگویم این شخصیت اغراقی نداشت. من شرایط افراد الکلی را دیده بودم و باید به همان شکل آن را در این شخصیت هم منعکس می‌کردم. یک فرد الکلی معمولا هر دو ساعت یکبار مصرف دارد. ضمن این که اگر ماده الکلی به او نرسد، واکنش‌هایی مثل عصبانیت دارد، همه اینها المان‌هایی بود که باید در رفتار آن شخصیت می‌دیدم. این نقش برای من جالب بود و فکر می‌کنم در نهایت به قول مردم و کارگردان آن را آن‌طور که باید درآوردم.
این مجموعه هر بار که پخش می‌شود بازهم گروهی را پای خود می‌نشاند. به نظر شما چرا و چه ویژگی‌ای باعث این جریان شده است؟
چون کارگردان این مجموعه، یعنی آقای جیرانی باتجربه است که نوشتن فیلمنامه آن را هم به عهده داشت. او اغلب هر کاری را انجام نمی‌دهد و این سریال هم سیاسی بود و هم داستان‌های دیگری در حوزه اجتماعی و خانوادگی داشت. درواقع قصه چندجانبه تعبیر وارونه یک رویا به همراه کارگردانی خوب آن باعث شده همچنان این کار مخاطبانش را داشته باشد.
شما هم زمانی کارگردانی و نویسندگی می‌کردید. چرا دیگر سراغ این کار نرفتید؟
به هر حال دیگر پیش نیامد، چون مخارج خیلی بالا رفت و هر کاری که قرار بود شکل بگیرد به تهیه‌کننده و حمایت نیاز داشت، همان‌طور که امروز نیز همین است. علاوه بر اینها همزمان مشغول بازیگری و کار دوبله بودم. به همین دلیل دیگر نشد فیلم چهارمم را بسازم.
اگر بازهم فرصتی شود که کار بسازید، دوست دارید از چه بگویید؟
اگر زمانی اجازه بدهند و بشود که باز هم فیلم بسازم، دلم می‌خواهد داستان جدیدی را منعکس کنم که در دل آن به مسائل روز پرداخته شود، قصه‌ای که از زندگی مردم باشد و همه بتوانند آن را باور کنند و همراهش شوند. در کل نمی‌خواهم برای اکران و فروش فیلم بسازم. به هر حال این فرصت پیش نیامد و من هم مثل کارگردان‌های دیگری که مدام به موانعی برمی‌خورند یا فیلمنامه‌شان رد می‌شود، دیگر نشد کاری بسازم.
در همه این سال‌ها شده نقشی را دوست داشته باشید اما بازی‌اش نکرده باشید؟
آدم دوست دارد آنچه در توانش است و می‌تواند درست آن را از آب دربیاورد را بازی کند. کمتر پیش آمده قصه‌ای باشد که آن را خیلی دوست داشته باشم اما مثلا فیلم آن سوی آتش یکی از آنها بود و آثار دیگری که در ذهن مردم مانده است. در این فضا من هیچ‌وقت تاسف و حسرت نقشی را نخورده‌ام، خیلی وقت‌ها خیلی نقش‌ها به من پیشنهاد شده اما آن را قبول نکرده‌ام.
البته به‌خصوص در این روزها که شرایط معیشتی مشکل شده، خیلی‌ها به‌ناچار هر نقشی را قبول می‌کنند.
بله، متاسفانه اما من شغل کوچکی به اسم گویندگی فیلم هم دارم و به‌واسطه آن زندگی‌ام می‌گذرد. به همین دلیل با آن‌که مدتی است کار تصویر نکرده‌ام باز هم این‌طور نیست که هر نقشی را به خاطر پولش قبول کنم.
و از بین همه کارهایی که داشتید، کدام برای خودتان عزیزتر و به‌یاد ماندنی‌تر است؟
چند کار است که واقعا دلم می‌خواست در آنها حضور داشته باشم و این اتفاق هم افتاد، آثاری که ماندگار هم شدند مثل دوران سربی، آن سوی آتش، پدرسالار، مختارنامه و تعبیر وارونه یک رویا. اینها آثاری هستند که واقعا دوست‌شان داشتم.
در ایام کرونا حوزه گویندگی هم مثل خیلی از فضاهای دیگر با مشکلاتی روبه‌رو شد، یکی از این موارد این است که به‌دلیل کوچک و بسته بودن استودیوها الان دیگر همه برای دوبله دور هم جمع نمی‌شویم و هر کس جدا نقشش را می‌گوید و بعد دوبلور بعدی وارد می‌شود و نقشی که دارد را کامل می‌گوید.
شما اول بازیگر بودید بعد گوینده شدید یا برعکس؟
ابتدا گوینده بودم و بعد پایم به دنیای تصویر باز شد.
امروز دنیای دوبله و گویندگی را چطور می‌بینید؟
الان دیگر فیلم‌های آمریکایی و کارهای خارجی در تلویزیون چندان دوبله نمی‌شوند و تعدادشان نسبت به قبل کمتر شده‌است. امروز بیشتر آثار چینی، کره‌ای، هندی، فرانسوی و... هستند، آثاری که چندان قابل یادگاری گذاشتن نیستند و تنها می‌رویم و دوبله‌شان می‌کنیم.
منبع: روزنامه جام جم
