شاعری كه بی‌وضو دست به قلم نبرده است/ خاطره‌ای از اجرای متفاوت مجاهدی در دیدار با رهبر معظم انقلاب

به گزارش نما، محفل ادبی هندیران به بهانه بزرگداشت مقام ادبی استاد محمدعلی مجاهدی(پدر شعر آیینی) کشور با حضور شاعران و استادان و هنرمندان فارسی‌زبان از کشورهای ایران، هند، پاکستان، افغانستان، تاجیکستان و... جمعه شب ۳دیماه به صورت مجازی برگزار شد.

در این مراسم شاعران و اهالی فرهنگی چون غلامعلی حداد عادل، سیدعلی موسوی گرمارودی، فرهاد پالیزدار، محمد جواد غفورزاده(شفق)، علی رضا قزوه، محمدرضا سنگری، مجتبی رحماندوست، غلامرضا سازگار، زکریا اخلاقی، احد ده بزرگی، رضا اسماعیلی، حسین اسرافیلی، محمود اکرامی فر، مصطفی محدثی خراسانی،هادی منوری، محمدکاظم کاظمی، سیدحمید رضا برقعی، محمدمهدی عبدالهی،احمد علوی،کامران شرفاهی،محمد غفاری، فاطمه نانی زاد، نغمه مستشارنظامی، سیده فاطمه موسوی، وحیده افضلی، فاطمه افشاریان، مرضیه فرمانی، نرگس جابری نسب و... و همچنین شاعران پارسی‌زبان خارجی از جمله پروفسور سیده فاطمه بلقیس حسینی، محمد شریف سعیدی، محبوب حسین، سیدحسن بنی طبا، سیدنقی عباس کیفی، مهدی باقرخان، سیداحمد حسینی شهریار، کبری بلخی حسینی، سید سکندر حسینی حضور داشتند. در این مراسم خطاطانی چون سیدمسعود ربانی و امیرعاملی آثار استاد مجاهدی را خوشنویسی کرده و به ارائه آثاری از سروده‌های مجاهدی پرداختند.

حلقه وصل شاعران صدر انقلاب

غلامعلی حدادعادل، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی، در ابتدای این برنامه با انتشار پیامی به تلاش‌های مجاهدی در عرصه شعر به خصوص شعر آیینی اشاره کرد و گفت: استاد مجاهدی را باید حلقه وصل و رشته پیوند شاعران درجه اول صدر انقلاب اسلامی نظیر حمید سبزواری و مهرداد اوستا و محمود شاهرخی با شاعران امروز انقلاب دانست. در شعر او پختگی و استواری با تحول ذوقی و زبانی توامان دیده می شود. مجاهدی تبحر و تعهد را در شعر خود جمع کرده است.

وی ادامه داد: او را به‌حق باید استاد پیشکسوت و علمدار شعر آیینی دانست و بر استقامت رای و ثبات قدم وی در مسیر اسلام و انقلاب و دوستی خاندان پیامبر باید آفرین‌ها گفت.

خاطره‌ موسوی گرمارودی از حضور مجاهدی در انجمن‌های ادبی قم

سیدعلی موسوی گرمارودی، شاعر پیشکسوت، نیز در ادامه این مراسم با اشاره به سابقه آشنایی خود با مجاهدی گفت: بنده و حضرت استاد مجاهدی در کودکی مخصوصا نوجوانی یعنی در همان دوران تحصیل در دبیرستان بی آنکه در یک مدرسه درس خوانده باشیم، دوره نوجوانی را با هم گذرانده‌ایم. به خاطر دارم که بنده و ایشان در انجمن‌های ادبی که در قم برگزار می‌شد، شرکت می‌کردیم. گاهی در کلاس‌هایی این انجمن‌ها برگزار و پیشنهاد می‌کردند، شرکت می‌کردیم. به یاد دارم که شعر حزین لاهیجی را یک‌بار احترام گذاشته بودند، ما هر دو پاسخ گفتیم و استقبال کردیم. آن دوره‌ها بزرگان انجمن‌ها هوای نوجوانانی چون ما را داشتند و میدان می‌دادند که رشد کنیم. در هر صورت باید بگویم بنده از نوجوانی با استاد مجاهدی عزیز آشنایی دارم، در خدمتشان بودیم و تاکنون هم هستیم.
وی ادامه داد: امیدوارم که وجود ذی‌جود ایشان به حق محمد و آل محمد(ص) در کمال صحت و سلامت بوده و در توسعه فرهنگ و ادبیات متعهد و عزیز ما ان‌شاءالله موفق و مؤید باشند و برای ایشان آرزوی سلامتی کامل دارم.

نعمت بزرگی که خدا به مجاهدی بخشیده است

احد ده‌بزرگی، از شاعران پیشکسوت، دیگر حاضران در این مراسم بود که مجاهدی را شاعری صاحب‌سبک خواند و اضافه کرد: مجاهدی در خانواده‌ای عالم تولد یافته است. او شاعری پرکار است و انصافاً کارهای بسیار خوبی در حوزه شعر آیینی انجام داده است. سبک و سیاق این کارها مختص خودش است؛ یعنی زبان شعر مخصوص به خود و منحصر به فرد دارد. می‌توان گفت از اساتیدی است که صاحب سبک است.

وی با بیان اینکه مجاهدی از طفولیت در خانواده ای مذهبی و عالم رشد یافته و هم‌جوار کریمه اهل بیت حضرت معصومه علیها سلام بوده است، ادامه داد: وی طبیعتاً یک شاعر آیینی به معنای واقعی کلمه است. حالا بعضی‌ها می‌آیند و شعر مذهبی می‌گویند و دلشان چیز دیگری است، اما استاد مجاهدی تحت طیف نوری اهل بیت(ع) پرورش یافته است. یک بال شعر آیینی این است که باورمندباشیم که آقای مجاهدی صاحب باور است و بال دیگر آن، تکنیک‌های شعری و ادبی است که مجاهدی استاد مسلم این قضیه است.

ده‌بزرگی «دانشجو پرور»ی را یکی از مهمترین شاخصه‌های کار مجاهدی در عرصه شعر و ادب دانست و یادآور شد: مجاهدی شاگردان زیادی را پرورش داده که این نعمت بزرگی است که خداوند به او داده است. او در منزل خودشان انجمن شعر محیط را راه اندازی کرده و سال‌های سال شاگردان بسیاری را پرورش داده است.
این شاعر پیشکسوت ضمن اشاره به خاطره‌ای از مجاهدی ادامه داد: مجاهدی از لحاظ شخصیتی هم انسانی موقر است، در جاهایی بسیار آرام و صبور اما مواقعی بسیار شدیداللحن و کوبنده ظاهر می‌شود. من خاطره‌ای از ایشان به یاد دارم که یک سالی در نمایشگاه کتاب برنامه‌ای گذاشته بودند تا از مجاهدی و بنده تجلیل کنند. آقای مجری مراسم جمله‌ای را راجع به شعر عاشورایی گفت که استاد مجاهدی همانجا به بنده رو کرد و گفت آقای ده‌بزرگی جواب مجری را می‌دهید یا خودم بلند شوم. بلند شد و با لحنی کوبنده جواب آن مجری را داد. این نیست جز سرمشقی که از علی ابن ابی‌طالب(ع) گرفته است؛ یعنی جاذبه و دافعه که آن هم برگرفته از قرآن است که «اشداء علی الکفار و رحماء بینهم»؛ این خصلت ناب استاد مجاهدی عزیز است که صدالبته همگان باید به این خصلت آراسته شوند.

محمدجواد محبت، شاعر پیشکسوت، نیز در بخش دیگری از این مراسم، شعر آیینی را درختی استوار دانست که ریشه در بی‌کرانگی دل دارد و گفت: استاد مجاهدی در خاندانی اهل علم پرورش یافتند، پدر معظم مجاهدی از علمای اهل فضل بود، پیشینه خاندان او را که مطالعه کنید، می‌بینید که هم از سوی مادری و هم از طرف پدری مجاهدِ دین و مبارز با استبداد بوده‌اند.

وی ادامه داد: مجاهدی شاعری پیشکسوت و با معلومات است و این با معلومات بودن نکته مهمی است برای پیشرفت شعر آیینی، یعنی او شعرهایش را هم عاشقانه و هم عالمانه می‌سراید؛ چرا که خوب ممارست کرده و به لطف حق از محضر نیکان و خواص روز گارش نیز بهره‌ها برده است: «چنگ دل آهنگ دلکش می‌زند/ ناله عشق است و آتش می‌زند». مجاهدی را باید شمرده شمرده و فصل به فصل شناخت تا به فضل شعر و شاعری‌اش واقف شد، شاید کمتر کسی باشد که عشق را در همه فرازها چشیده باشد تا برازنده نام «پروانه» شود: «در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد/ عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد». او شعر رسای آیینی را جامه‌ای برازنده است، مضامین بلند و سخن شیوایش به آسانی مخاطب را میهمان سفره دلش می‌کند: «خون بود و داغ بود و عطش بود و آه بود/ اما نبود این همه ماجرا فقط».

پرچم‌دار شعر آیینی امروز

حجت‌الاسلام و المسلمین محمدحسین انصاری‌نژاد، شاعر، نیز در بخش دیگری از این مراسم با بیان اینکه استاد محمدعلی مجاهدی، شاعروپژوهشگر دقیقه‌یاب وجان‌آگاه ،پرچمدار شعر آیینی در روزگار ماست، گفت: عاطفه‌ای نیرومند پا به پای اندیشه‌ای قوی، در شعرهای شورمند مجاهدی حرکت می‌کند. از دیگر ویژگی‌های شعرهای استاد،ن وعی تعادل در بهره‌وری از هنرمندی‌های زبانی و تصویری است.

وی تصریح کرد: زبان شعرهای مجاهدی در عین یک‌دستی و سلامت زبانی، فاخر، شفاف و صمیمی است و از آفت تعقیدهای لفظی و معنوی، دیریابی مضمون و... دورمانده است. نسیم ملایم سبک هندی آمیخته با نوگرایی معتدل، به شعرهای مجاهدی رایحه‌ای متفاوت بخشیده و از تمایز و تشخص برخوردار کرده است.

انصاری‌نژاد در ادامه به دیگر ویژگی‌های شعری مجاهدی اشاره کرد و با تأکید بر اینکه انس عمیق با قرآن کریم، احادیث و دیگرمنابع نور، چشم‌اندازشگفت و رشک‌برانگیزی را به اشعار او ما بخشیده است، افزود: مجاهدی را سال‌هاست می‌شناسم واز محضر پرفض او بسیار آموخته‌ام. مجاهدی انسانی است به زلالیت و شفافیت سروده‌هایش، باجانی روشن، طبعی جوشان و اندیشه‌ای بلند. خداوند، نعمت آسمانی آن وجود شریف و نازنین را به سلامت بدارد.

عین شهدای گمنام

مهدی باقرخان، شاعر فارسی‌زبان از هندوستان، نیز در ادامه این مراسم با انتشار یادداشتی به برخی از ویژگی‌های شعری و ارزش و اهمیت کار مجاهدی در عرصه شعر فارسی اشاره کرد. در بخشی از این یادداشت می‌خوانیم: عین شهدای گمنام؛ نویسندگان، ادیبان و شاعرانی زیادی هستند که خاموش و بی سر و صدا بوده‌اند اما با عشق و فرزانگی، عمر خود را وقف زنده نگه داشتن چراغ امید و انتظار کرده‌اند؛ البته این دسته بزرگان، نزد مولایشان بسیار صاحب‌نامند. استاد محمدعلی مجاهدی هم یکی از همان بزرگ‌مردهاست. وای به حال ما که از این‌گونه شخصیت‌ها و خدمات ارزشمندشان در عرصه شعر و ادب آیینی و موعود بی‌بهره بمانیم!
او در بخش دیگری از این یادداشت با اشاره به نگاه متفاوت مجاهدی در عرصه شعر آیینی نوشت: اینک فرازی از فرمایشات آن عاشق پروانه‌وار عاشورایی را با هم مرور می‌کنیم که بیانگر عمق نگاه وی در خصوص گفتمان ادبیات آیینی است: «دامنه شعر آیینی در زبان فارسی بسیار گسترده است. اگر مقوله‌های نیایشی، توحیدی، اخلاقی، پندی، حماسی، حکمی، عرفانی و اجتماعی اجازه ورود در عرصه شعر آیینی را داشته باشند - که دارند - و اگر این عناوین از جهات بسیاری ملهم از معارف اسلامی و آموزه های دینی باشد - که هست - کدام نقطه از گستره شعر فارسی را می‌توان نشان داد که درسیطره این مفاهیم ارزشی نباشد؟! و کدام محدوده از قلمرو شعر فارسی را می توان سراغ کرد که حضور شهروندان شعر آیینی را به رسمیت نشناسد؟!

اگر مفاهیم کلیدی مطرح در شعر آیینی را - به معنای تعمیمی و نه اصلاحی آن - از شعر فارسی بگیریم; جز آثار معدودی صرفاً عاطفی و عاشقانه و تغزل آمیز چه مطلب قابل ارائه‌ای باقی می‌ماند؟! و اگر این مفاهیم بلند و ارزشی موجود در شعر فارسی را برگرفته و متأثر از تعالیم اسلامی ندانیم; کدام مأخذ معتبری را در اختیار داریم تا در مقام اثبات مدعای خود به آن استناد کنیم؟" حقا که وی در راستای حفظ شعر آیینی و عاشورایی و همچنین احیای فرهنگ مهدویت و تبیین مفاهیم کلیدی آن گام‌های اساسی برداشته است و با شناخت نیازهای اساسی نسل جوان و ارائه مطالب وزین علمی توانسته است به برخی از این نیازها پاسخ مناسب دهد.

شاعری که بی‌وضو دست به قلم نبرده است

محمدمهدی عبدالهی، شاعر و پژوهشگر، نیز در ادامه این جلسه با بیان اینکه سخن گفتن از استاد محمدعلی مجاهدی برای بنده که توفیق شاگردی آن وجود نازنین را دارم، بسیار سخت است و حقیقتاً در این زمینه عاجز هستم، گفت: اما در چند جمله‌ای ناقابل صرفا ارادت خود را به محضر مبارک آن استاد فرزانه تقدیم می‌دارم والا ما که باشیم بر آن خاطر عاطر گذریم. انصافاً لقب پدر شعر آیینی برازنده مقام والای استاد مجاهدی عزیز است؛ چرا که با تمام وجود خود را و زندگی خود را وقف اهل بیت علیهم السلام و نشر معارف ارزشمند آن ذوات مقدس کرده و بیش از نیم قرن است که در نهایت اخلاص و تواضع، دغدغه جدی برای ارتقای سطح شعر آیینی کشور و شاعران آیینی سرای روزگارمان را داشته است و خدمات برجسته و تلاش های زیادی را انجام داده است.

وی ادامه داد: مجاهدی با تمام وجود برای شاعران آیینی پدری می کند و غیرت مذهبی آنان را به جوش می آورد تا در مکتب نورانی شعر اهل بیت(ع) به حماسه‌سرایی بپردازند. نگاه استاد مجاهدی به شعر اهل بیت(ع)، معنادار است؛ یعنی فاصله گرفتن از ذلت در شعر و رسیدن به قله عزت و منزل سعادت است و این نگاه نشأت گرفته از همان نگاه سیدالشهدا(ع) و حضرت زینب کبری(س) در به ثمر رساندن واقعه عظیم عاشورا بوده است. به تصویر کشیدن حماسه بزرگ حضرات آل الله در اوج مرثیه ایشان، همیشه مدنظر مجاهدی عزیز بوده است.

عبدالهی در ادامه مجاهدی را «مرد واقعی میدان شعر آیینی» هم در قول و هم در فعل توصیف و اضافه کرد: چرا که می‌خواهد همیشه شعر آیینی در قله باشد و از هرگونه آسیبی نیز شعر آیینی و هم هیأت‌های منتسب به ایشان در امان بمانند و در این راه شجاعانه و بدون واهمه با تمامی انحرافات و شبهات و تحریف ها مبارزه می‌کند. استاد مجاهدی پروانه‌وار، بال و پر خود را در مکتب اهل بیت(ع) می‌سوزاند تا مدافع حرم آل ‌الله باشد؛ چرا که آنچنان شیفته و ارادتمند آستان مقدس حضرات معصومین(ع) است که در این مسیر روز و شب برایش معنایی ندارد. او برای اعتلای پرچم پرافتخار شعر اهل بیت (ع)همواره مجاهدت می‌کند. آبرویش را خرج اهل بیت کرده و در این آستان مقدس نیز کسب آبرو می نماید و آنچه را که دارد، مدیون اهل بیت(ع) می‌داند.او شاعری است که تا کنون بی وضو دست به قلم نبرده است؛ چرا که قلم زدن در راه اهل بیت(ع) را مقدس می‌داند و خود را پاسبان این ودیعه الهی برمی‌شمرد.
این شاعر رمز ماندگاری مجاهدی را مجاهدت در اوج اخلاص و تواضع و دور نگهداشتن خود از هرگونه منیّت و تکبرّ دانست و یادآور شد: اعتقاد راسخ مجاهدی به توجهات ویژه حضرات معصومین(ع)، اثرات این مجاهدت را در اشعار ناب او متبلور ساخته است. جان کلام اینکه مجاهدی بدون ادعا اما عاشقانه کلام رهبر فرزانه انقلاب و بیانات حکیمانه ایشان را بر خود فرض می‌داند و جایی که معظم‌له می‌فرماید گاهی یک بیت شعر کار صدها ساعت سخنرانی و منبر را می‌کند، او سر از پا نمی‌شناسد و به ندای امین شعر انقلاب لبیک می‌گوید و سال‌ها به حکم تعهد و رسالت انسانی خود دنبال رضایت ولی خدا می‌گردد.

عبدالهی با بیان اینکه مجاهدی وقف شعر است؛ ولی شعر متعهد آن هم ادای دین به محضر اهل بیت(ع)، افزود: شعر مجاهدی چون آیینه صاف و زلال و به دور از هرگونه انحراف و خط و خش است و آیینگی را به ما می‌آموزد. پروانگی را نیز باید از او آموخت که پروانه‌وار گرد حریم نورانی اهل بیت(ع) می‌گردد و کسب معرفت می‌کند.

عبدالهی در ادامه غزلی از مجاهدی را با این ابیات ارائه کرد:

چه زیبا ایستاده!

کیست این مردی که رو در روی دنیا ایستاده
در دل دریای دشمن بی محابا، ایستاده

لرزه می‌افتد به جان خیل دشمن از خروشش
وز نهیبش قلب هستی، نبض دنیا ایستاده

می‌گذارد پای بر فرق شط از دریا دلی‌ها
وه چه بِشکوه و تماشایی است، دریا، ایستاده!
*
گرچه زینب زیر بار داغ‌ها از پا نشسته
تکیه کرده بر عمود خیمه‌ها تا ایستاده؛

او که دارد فطرتی نازک‌تر از آیینه حتی
در مصاف خصم چون کوهی ز خارا ایستاده

با غریو ما رایتُ"فی البلا" الّا جمیلا
پیشِ روی آن همه زشتی چه زیبا ایستاده

از قیام کربلا این درس را آموخت باید:
ظلم را نتوان ز پا انداخت الّا ایستاده

این پیام تک‌سوار ظهر عاشوراست: یاران
مرگ در فرهنگ ما زیباست اما ایستاده

شناسنامه شعر آیینی

کبری حسینی بلخی، از شاعران افغانستان، نیز در ادامه این جلسه با بیان اینکه شناسنامه شعر آیینی فارسی در دوره جمهوری اسلامی ایران، به نام استاد محمدعلی مجاهدی (پروانه) ثبت شده است، گفت: استاد مجاهدی، یک عمر در سنگر فرهنگ عاشورای حسینی جهاد کرده است و با واژگان و کلمات که سربازان سر به راه و وفادار او به حساب می‌آیند، در برابر شبیخون فرهنگی مقاومت کرده است.

وی ادامه داد: سروده‌های آیینی این شاعر اندیشمند که از خلاقیت و آفرینش ادبی و هنری والایی برخوردار است، به شعر آیینی برگ و بار بخشیده است. پژوهش‌های بی‌بدیل این پژوهشگر فروتن که ریشه در قرآن مجید و روایات معصومین (ع) و تراث غنی شیعه در فراز و فرود تاریخ سرخ این قبیله دارد، به آن ریشه و ژرفنای فنا ناپذیر داده است. شاگردان این استاد ارجمند، که اکنون هرکدام بر سکوی استادی و آموزش و تعلیم نشسته‌اند، بر پویایی، بالندگی، شتاب و نهادینه شدن جریان شعر آیینی به عنوان یک جریان ادبی فاخر و غیر قابل انکار افزوده‌اند. البته استاد مجاهدی این مسیر پر از فراز و نشیب را به آسانی نپیموده است؛ بلکه چند دهه از عمر شریف خود را «در محفل روحانیان» تلمذ و «در محضر لاهوتیان » تهجد کرده و «فغان دل» شنیده تا بر «شکوه شعر عاشورا» و ادبیات مقاومت شیعی بیفزاید و « سیمای مهدی(عج) را در آیینه شعر فارسی» به منتظران ظهور و تشنگان حضور آن حضرت بنمایاند.

اجرای متفاوت مجاهدی در روز ولادت حضرت زهرا(س) در دیدار با مقام معظم رهبری

محسن طاهری، مدیر عامل خانه مداحان کشور، نیز در ادامه این مراسم با انتشار پیامی از خدمات محمدعلی مجاهدی تقدیر کرد. در این پیام آمده است:

باسمه تعالی و بذکر ولیه المهدی ( عج)
جناب مستطاب استاد بزرگوار ، دکتر محمدعلی مجاهدی دامت برکاته
بعدالتحیة والسلام

اگرچه معرِّف باید اجلای از معرَّف بوده باشد؛ ولی از آنجا که حقیر همواره از مُریدان حضرتعالی بوده و اینجا هم به عنوان تحفه درویش برگ سبزی تقدیم حضورتان می‌نمایم:

از آنجا که فرمودند انَّ من الشعرِلَحکمةٌ

اشعار حکیمانه پدربزرگوارشعر آئینی همواره مورد علاقه ارباب شعر و ادب بوده و حقیر کمترین به کرّات از آن ابیات نغز بهره‌ها بردم
اجرای آن استاد ذوفنون را در روز ولادت مادر والاگهر سادات در بیت مقام معظم رهبری از یادها نرفته است درمکتب بزرگان فلسفه و عرفان و حکیمان متأله، درس‌ها آموخته و به‌ کارگیری نموده‌اند. در یک کلام باید عرض کنم: بیهوده سخن به این درازی نبود؛ برای آن استاد کم نظیر، دوام عزت و عظمت آرزومندم.

«پروانه» شدن شاعر آیینی

مرتضی امیری اسفندقه، شاعر، نیز در ادامه این مراسم با بیان اینکه استاد مجاهدی به بهترین نحو آموزش داوری و قضاوت اشعار می‌دهد، گفت: افتخار شاگردی استاد «پروانه» را دارم و ایشان دارای یک تواضع مثال‌زدنی هستند، در شب شعری استاد شعر ضعیف برای استاد خوانده می‌شد، ولی وی اصلاح می‌کرد و اعتراض نمی‌کرد. با ایشان در یک جلسه‌ای بودیم که همسر استاد مجاهدی وارد شدند و بنده شاهد بودم که ایشان تمام قد و با ادب پیش پای همسرشان ایستادند و من با خودم گفتم اگر کسی می‌خواهد شاعر آیینی باشد، باید مانند «پروانه» شود.

دو کوثر زلالی که شعر مجاهدی از آن سرچشمه می‌گیرد

محمدرضا سنگری، استاد دانشگاه، نیز در بخش دیگری از این مراسم با بیان اینکه سلوک شعری استاد مجاهدی از دو کوثر زلال و زایا سرچشمه می‌گیرد، گفت: نخست ذوق و طبع پویا و جوشان و دوم تأیید مستمر روح القدسی. در سروده‌های نغز و سازمند و استوار دکتر مجاهدی، یکدستگی و یکپارچگی، انتظام و انسجام، شبکه تصاویر و مضامین و قدرت شگفت آفرینندگی، جلوه‌گر است. دشوارترین ردیف ها و قافیه ها، هنرمندانه، استادانه و ماهرانه به کار گرفته می‌شوند و به زیبایی و رسایی با تمام عناصر و سازه‌های شعر، پیوند می‌یابند.

وی ادامه داد: وقتی سروده‌هایی چون «روی نیزه‌ها»، «رجعت سرخ»، «اقیانوس در شط»، «از قتلگاه» و ... را می‌خوانید، وحدت و هم‌خوانی ردیف و قافیه در مجموعه سروده‌ها، مضامین و مفاهیم، شعری یکپارچه و یگانه را، دلپذیرترین موسیقی فراچشم و گوش قرار می‌دهد. قدرت نگارگری، تصاویر بدیع و زیبا، سروده‌های استاد مجاهدی را متمایز و ممتاز می‌سازد. سروده «فتنه خاکستری» با ردیف دشوار «در تنور» نمونه‌ای بارز از این ویژگی است.

شعر , شعر آیینی ,

سنگری با بیان اینکه شعر استاد مجاهدی به ویژه در قلمرو شعر آیینی مذهبی و ویژه‌تر در حوزه شعر عاشورایی، تلفیق عناصر «سوگ»، «پیام»، «عرفان» و «حماسه» با هم است، افزود: شعر مجاهدی ذو وجوه است و به دیگر زمان به لحاظ درونمایه و ساخت کامل، و همین استاد دکتر مجاهدی را در صدر آیینی سرایان عصر ما قرار می‌دهد. استاد دوست‌داشتنی، متواضع، روشن‌اندیش، معتقد و متعبد و متعهد به بسیار فضایل دیگر آراسته است؛ شاگردپروری، نقد منصفانه و دردمندانه، دفاع از آرمان ها و ارزش ها، استواری و مرزبانی در ساحت فرهنگ و انذار و هشدار به هنگام، سیمایی ستودنی از استاد عزیزم دکتر مجاهدی ساخته است که او را الگویی بایسته برای نسل امروز و فردا باید شناخت و شناساند.

آرزوی پدر شعر آیینی

محمدعلی مجاهدی نیز در پیامی صوتی ضمن تشکر از همه کسانی که در این برنامه حضور داشتند، گفت: تنها افتخارم این است که عمری در خدمت شاعران گران‌مایه آیینی خصوصاً شاعران جوان بوده‌ام.

وی در ادامه به بخشی از فعالیت‌های انجمن ادبی «محیط» که سابقه‌ای ۶۰ ساله دارد، اشاره و اضافه کرد:تنها افتخارم این است که ۶۰ سال اخیر عمرم در راه اعتلای شعر آیینی طی شده است و امیدوارم این چند صباحی که باقی است در این مسیر به پایان برسد. امیدوارم بعد از ما عزیزان شاعر، شاعران توانمند آیینی نگذارند که علم شعر آیینی روی زمین بماند. امیدوارم شاهد به اهتزاز درآمدن بیشتر انواع شعر آیینی در قله‌های مرتفع ادبی باشیم.
منبع: تسنیم