4 دلیل حذف ایرانی ها از بازار كار خارجی

به گزارش نما به نقل از مهر، یکی از مهم ترین زمینه های جستجو در بازارهای کار برای اشتغال زایی که در دهه های گذشته از سوی دولتها دنبال شد، استفاده از ظرفیت بازارهای کار خارج از کشور بوده است. به عبارتی، تلاش شد تا با جستجوی فرصت های کار خارج از کشور، بخشی از نیروی متقاضی کار به آن کشورها اعزام شوند و از این طریق فرصت حضور در بازارهای کار خارجی نیز فراهم شود.

اعزام نیروی کار به خارج نه تنها می تواند منجر به کاریابی برای بخشی از نیروی کار کشور هرچند اندک شود، می تواند برای کشور ارزآوری داشته باشد و باعث انتقال دانش و تکنولوژی به داخل کشور نیز شود.

انتقال دانش روز به کشور

با این حال به دلایل گوناگونی در یک دهه اخیر روند اعزام نیروی کار به خارج کشور نزولی بوده و آنچنان که باید امکان استفاده از فرصت های کار خارجی برای کارجویان ایرانی فراهم نشد. در قالب برنامه چهارم توسعه پیش بینی شده بود 100 هزار نیروی کار به خارج کشور اعزام شوند که متاسفانه چنین هدفی محقق نشد.

این مسئله باعث شد تا در برنامه پنجم توسعه هدفگذاری عددی مانند برنامه چهارم توسعه صورت نگیرد و تنها بر لزوم استفاده از فرصت های کار خارج از کشور تاکید شود. مقامات وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی اعلام کرده اند در طول برنامه پنجم برای اعزام 20 هزار نفر به خارج کشور برنامه ریزی شده و هر ساله شرایط حضور 5 هزار کارجوی ایرانی در خارج کشور باید فراهم شود.

کارشناسان بازار کار می گویند ناآشنایی اغلب کارجویان ایرانی به زبان خارجی، منطبق نبودن آموزش های تئوری و فنی و حرفه ای کشور با نیازهای بازار کار خارجی، اقدام تاثیرگذار برخی کشورهای نیروفرست از طریق عرضه نیروی کار ارزان و همچنین مسائل تحریم باعث شده تا کارجویان ایرانی نتوانند از فرصت های کار خارجی استفاده مناسبی ببرند.

بابک هاشمی پور با اشاره به اینکه در بخش کاریابی های خارجی طی سال های گذشته نتوانستیم تفاهمنامه های خارجی را عملی کنیم گفت: از سویی رقابت شدید بین کشورهای نیروفرست باعث شده تا عملا دیگر اعزام نیروی کار ایرانی به خارج کشور بسیار کاهش یابد.

4 دلیلی عدم موفقیت کارجویان ایرانی

رئیس هیئت مدیره کانون دفاتر کاریابی و مشاوره شغلی کشور اظهار داشت: در برخی کشورهای همسایه مانند عراق و ترکیه گرفتن اجازه کار برای هر سال 1000 تا 1500 دلار هزینه خواهد داشت که در شرایط فعلی خود کارجویان باید این مبالغ را پرداخت کنند.

هاشمی پور ادامه داد: از سوی به دلیل عدم وجود مقاوله نامه های کار با این کشورها، پرداخت هزینه بیمه کارجویان ایرانی در این کشورها نیز بالا است و این بخش از هزینه نیز باید از سوی خود کارجو پرداخت شود.

این مقام مسئول در دفاتر کاریابی و مشاوره شغلی افزود: هم اکنون بیمه هر کارجو و کارگر ساده در کشور ترکیه سالیانه 14 میلیون تومان هزینه دارد تا فرد بتواند به میزان 18 میلیون تومان درآمد داشته باشد.

هزینه هر مشاوره خارجی 10 هزارتومان

وی خاطر نشان کرد: متاسفانه در چنین شرایطی یا کارگر ایرانی نمی تواند کار کند و یا مجبور می شود دست به کارهای غیررسمی بزند تا بتواند هزینه های خود را تامین نماید. رئیس هیئت مدیره کانون دفاتر کاریابی و مشاوره شغلی کشور گفت: در حال حاضر در کشور عراق برای ساخت هر مترمربع مسکن و فعالیت در کارهای ساختمانی 10 هزارتومان پرداخت می شود در حالی که در ایران مبالغ بالاتری می تواند نصیب فعالان این بخش شود.

هاشمی پور افزود: متاسفانه در کشورهای دیگر نیروی کار ایرانی جذب نمی شود و اوضاع استفاده از فرصت های کار خارجی بسیار اسفناک شده است. طی 10 سال اخیر فعالیت دفاتر کاریابی بسیار افت داشته است.

این مقام مسئول در دفاتر کاریابی و مشاوره شغلی اظهار داشت: هم اکنون دفاتر کاریابی برای حق مشاوره هر کارجو در بخش داخلی 5 هزارتومان و برای هر کارجو در بخش خارجی 10 هزارتومان دریافت می کنند.

وی تاکید کرد: همچنین هر بکارگماری داخلی 250 هزارتومان برای دفاتر کاریابی درآمد خواهد داشت و در بخش خارجی نیز هر بکارگماری به میزان یکماه حقوق فرد در خارج کشور محاسبه و دریافت می شود.