نسخه چاپی

فروش اعضای بدن، تنها راه پرداخت بدهی

مسئولان موسسه BRAC نیز هر گونه اعمال فشار بر وام‌گیرندگان كه منجر به ارتباط بین دریافت پول و قاچاق اعضای بدن شده است را تكذیب كردند.

به گزارش نما فروش اعضای بدن برای بازپرداخت بدهی‌ها و تامین ناچیز هزینه زندگی این روزها در میان روستاییان بنگلادشی بسیار مرسوم و متداول شده است.
بسیاری از ساکنان کم‌بضاعت روستای «کالایی» که شش ساعت با «داکا»، پایتخت بنگلادش فاصله دارد، مانند میلیون‌ها روستایی دیگر در این کشور در فقر و تنگدستی زندگی می‌کنند.
بسیاری از آنها برای کاستن از بار فقر از افرادی که پول‌های اندکی قرض می‌دهند اقدام به دریافت وجه می‌کنند اما با شرایط دشواری در بازپرداخت و بدهی‌های خود مواجه می‌شوند به طوری که برای بسیاری از آنها «فروش اعضای بدن» تنها گزینه موجود برای بازپرداخت بدهی‌ها و فرار از چنگال بی‌رحم فقر است.
اگرچه ایده فروش اعضای بدن از سوی افراد فقیر در جنوب آسیا موضوع تازه‌ای نیست اما آنچه که کمتر مشاهده می‌شود افزایش تعداد افرادی است که برای فرار از زیر بار بازپرداخت بدهی‌های وام‌دهندگان به این تجارت روی می‌آورند.
«محمد اخترعالم»، یک روستایی 33 ساله است که زخمی به طول 38 سانتیمتر بر پهلوی خود دارد و این زخم نشان می‌دهد که او کلیه‌اش را فروخته است.
فروش اعضا در بنگلادش غیرقانونی است و افراد تنها می‌توانند اعضای بدن خود را به همسر یا اعضای خانواده خود اهدا کنند. وی به دلیل عدم رسیدگی کافی پس از عمل جراحی دچار فلجی جزیی شده و همچنین تنها یک چشمش بینایی دارد و علاوه بر این قادر به برداشتن اجسام سنگین نیز نیست.



وی تا چند سال پیش از طریق رانندگی امرار معاش می‌کرد و به دلیل اینکه درآمد وی کفاف پرداخت وام‌های دریافتی‌اش را نمی‌داد به پیشنهاد یکی از مسافرانش که واسطه خریداران و فروشندگان اعضای بدن بود، تصمیم به فروش کلیه خود به قیمت 6360 دلار گرفت.



عالم می‌گوید: 17 روز بعد از بیمارستان مرخص و در حالی روانه خانه شدم که تنها بخشی از پولی را که به من وعده داده شده بود، دریافت کردم.



عالم تنها یکی از صدها نمونه از روستاییانی است که به دلیل فقر و برای پرداخت بدهی‌های خود، دست به فروش اعضای بدن‌شان می‌زنند.



به گزارش بی‌بی‌سی، پروفسور منیر منیرالزمان، استاد دانشکده مردم‌شناسی «دانشگاه دولتی میشیگان» که 12 سال است روی موضوع فروش اعضای بدن در بنگلادش تحقیق می‌کند، اظهار داشت: برخی از مردم فقیر در این کشور فکر می‌کنند هیچ راهی به غیر از فروش اعضای بدن برای بازپرداخت بدهی‌شان وجود ندارند.



وی افزود: در بنگلادش شمار افرادی که به دلیل دریافت وام از سازمان‌های غیردولتی زیر بار بدهی رفته‌اند رو به افزایش است و از آنجا که قادر نیستند وام‌های دریافتی خود را بازپرداخت کنند به فروش اعضای بدن خود روی می‌آورند.



«منیرالزمان» در خلال تحقیقات خود درباره تجارت اعضای بدن در بنگلادش، نشان داد از 33 فروشنده کلیه‌ای که وی با آنها مصاحبه کرده است، برخی از آنها کلیه خود را به دلیل فشارهای ناشی از پرداخت قرض‌های خود به فروش رسانده‌اند.



وی این سازمان‌های غیردولتی نظیر «گرامین بانک»، «‌BRAC» و سایرین را به اعمال فشار بر مردم از طریق تهدید شفاهی،‌ شکایت به پلیس و شیوه‌های دیگر برای دریافت بدهی‌ها متهم کرد.



با این حال مسئولان «گرامین بانک» هر گونه تهدید و اعمال فشار برای دریافت طلب‌های خود را تکذیب کرده و اعلام کردند که تاکنون هیچ گونه شکایتی از وام‌گیرندگان به دلیل عدم پرداخت بدهی ارائه نداده‌اند.



مسئولان موسسه BRAC نیز هر گونه اعمال فشار بر وام‌گیرندگان که منجر به ارتباط بین دریافت پول و قاچاق اعضای بدن شده است را تکذیب کردند.



بی بی سی

۱۳۹۲/۸/۶

اخبار مرتبط
نظرات کاربران
نام :
پست الکترونیک:
نظر شما:
کد امنیتی:
 

آخرین اخبار...