نسخه چاپی

نقدی بر یك توافق به اصطلاح بزرگ

حتی خود غربی ها هم با قبول بعضی از بند های این توافق نامه توسط ایران حیرت زده شده اند.

به گزارش نما؛ وحید خانی مظفری در وبلاگ "دلتنگ نوشتنم" نوشت:
روز سوم آذر ماه 1392 روزی بود که رسانه های ایران و جهان با تیتر "توافق بزرگ" کار خود را کلید زدند و از توافق تیم مذاکره کننده 5 کشو عضو شورای امنیت سازمان ملل و ایران بر سر مسئله هسته ای ایران گفتند.
با نگاهی به بند ها و تبصره های توافق نامه ژنو قطعا به این نتیجه جامعه نخبگان و مردم ایران اسلامی می رساند که این توافق، نه تنها یک پیروزی بزرگ محسوب نمی شود بلکه یک نردبان برای رسیدن غرب و استکبار جهانی به خواسته های مغرضانه و ظالمانه خودش است.
اظهارات و تفسیرات مختلف از توافقنامه ژنو، توسط مقامات ارشد ایران و 1+5 نشان داد که متن این توافقنامه نمی تواند زمینه خوبی برای به نتیجه رسیدن بر مسئله 10 ساله هسته ای ایران باشد.بعد از اتمام مذاکرات وزیر امور خارجه ایران در جمع خبرنگاران از قبول حق غنی سازی ایران توسط 1+5 گفت اما آن طرف میدان وزیر امور خارجه و رئیس جمهور آمریکا این را تکذیب کردند و در نشست های خبری جداگانه غنی سازی ایران را مشروط و خلاف واقع دانستند.
نکته جالب دیگر این است که حتی خود غربی ها هم قبول بعضی از بند های این توافق نامه توسط ایران حیرت زده شده اند که دیوید آلبرایت رئیس موسسه علوم و امنیت بین الملل در گفتگو با فارن افرز می گوید: نکته دیگری که اهمیت زیادی دارد و تعجب بسیاری را برانگیخت، موافقت ایران با تولید نکردن سانترفیوژ در دوره شش ماهه پیش روست.ایران موافقت کرد تولید سانترفیوژهای خود را به میزانی برای جایگزینی سانترفیوژهای آسیب دیده کنونی در تاسیسات نطنز و چند سانترفیوژ خراب در فردو ، محدود کند.
این نشان می دهد که ما حق استفاده از نسل های دوم و جدید سانترفیوژها را نداریم و باید تمام کارخانه های تولید این دستگاه را جهت بازرسی در اختیار سازمان انرژی اتمی بدهیم و با این کار عملا روش های مقابله با تحریم ها و پل های دور زدن تحریم ها توسط شرکت های ایرانی در خارج از کشور از بین می رود.
قسمت دیگری که در این توافقنامه بسیار مهم و از گام های بسیار با اهمیت غرب در مقابل ایران است بر طرف کردن نگرانی های شورای امنیت سازمان ملل توسط ایران است.این نگرانی ها که به قطعنامه های شورای امنیت مشهور است از اوایل مسئله هسته ای ایران و قبل از آن هم غرب برای فروپاشی نظام ایران از آن استفاده می کرد و توسط بوق های رسانه ای خود در آن می دمید.
این نگرانی ها که در 3 قطعنامه شورای امنیت علیه ایران صادر شده شامل " برچیدن تمام فعالیت های هسته ای و موشکی ایران"، "نقض حقوق بشر در ایران" و "عدم حمایت از گروه های تروریستی حزب الله لبنان، حماس و مقاومت" می باشد و این نگرانی ها قطعا ایران برای پاسخگویی در یک مسیر سخت و دشوار قرار خواهد گرفت.
ایران برای پاسخ دادن به نگرانی های شورای امنیت با یک چلش بزرگ روبرو است و پاسخگویی در قبال چنین نگرانی های مجامع غربی برای ما سخت و گران تمام می شود.
اما این بند از توافقنامه زمانی مهم می شود که در ابتدای این توافق چنین آمده است " ایران و 1+5 یا بر همه چیز به توافق خواهند رسید یا بر هیچ چیز".
این نشان می دهد که اگر ایران به دنبال ادامه دادن روند برنامه هسته ای صلح آمیز خود باشد و این مذاکرات را تمام کند، باید با طرف غربی خود بر همه چیز به توافق برسند و اگر در مواردی هم اختلاف داشتند و هر دو طرف نتوانستند کوتاه بیایند قطعا در گام نهایی توافقی در کار نخواهد بود.
یکی دیگر از مواردی که در این توافقنامه با توجه به پاراگراف قبل خیلی نمود پیدا می کند، پذیرفتن پروتکل الحاقی توسط ایران در گام نهایی می باشد. پروتکل الحاقی به بازرسان( که شما بخوانید افسران دستگاه های اطلاعاتی غرب) این اجازه را می دهد که در هر زمان و هر مکان از ایران را که خواستند بازبینی و زیر و رو کنند.این یک خود جاسوسی بسیار بزرگ و عظیم است که ما باید تمام اطلاعات و حتی نقاط امنیتی و اطلاعاتی خود را در اختیار بازرسان قرار دهیم و قطعا این برای امنیت ملی کشور بسیار بسیار خطرناک می باشد.

۱۳۹۲/۱۰/۱۶

اخبار مرتبط
نظرات کاربران
نام :
پست الکترونیک:
نظر شما:
کد امنیتی:
 

آخرین اخبار...