اشك‌هایی كه در آب استخر گم شد!

به گزارش نما به نقل از باشگاه خبرنگاران، بالاخره پس از کش و قوس‌های فراوان مسئولان کمیته ملی المپیک با بررسی‌های لازم، اسامی رشته‌هایی که مجاز به حضور در بازی‌های آسیایی کره جنوبی هستند را اعلام کردند.

تکلیف ورزشکاران ملی‌پوش در شرایطی مشخص شد که ای کاش هیچ‌گاه این بلاتکلیفی تمام نمی‌شد.

صبح امروز شیرجه‌روهای ملی‌پوش کشورمان از همه جا بی‌خبر طبق ساعت مقرر شده آماده رفتن به استخر شده و تن به آب زدند. تمرینات 2 ساعته آن‌ها تا ساعت 11:45 صبح امروز دنبال شد. وقتی خبر عدم اعزام این تیم از طریق افراد مطلع گوش به گوش به اطلاع ملی‌پوشان رسید، دیگر شیرجه‌روها توان و نای پرش از روی دایو را نداشتند آن‌ها اشک‌های خود را در آب استخر پنهان کردند تا کسی جز یار همیشگی‌شان از این غم بزرگ مطلع نشود.

به راستی چرا این فعالان رشته‌های پایه (شیرجه و واترپلو) از حضور در میادین بزرگ محروم هستند.

حال که مسئولان داد مدال‌آوری برای حذف این 2 رشته را سر داده‌اند، باید پیش از خط بطلان کشیدن بر روی نام این 2 رشته به این مسأله فکر کنند که تا به حال چه اندازه امکانات و سرمایه در اختیار این رشته‌ها قرار داده‌اند که حال توقع کسب مدال در آوردگاهی را دارند که حریفان ملی‌پوشان کشورمان مدال‌آوران جهانی و المپیکی هستند.

روح ورزش و هدف مسئولان کلان ورزشی کشورمان روی رشد و توسعه در رشته‌های مختلف می‌چرخد بازی‌های آسیایی می‌توانست برای فعالان رشته‌های پایه که در آینده‌ای نزدیک مدال‌های بسیار زیادی را به خود اختصاص می‌دهد میدان بزرگی باشد که متاسفانه تصمیمات کلان اجازه تجربه‌اندوزی را به جوانان واترپلویست و شیرجه‌رو نداد.

امیدوارم ملی‌پوشان کشورمان که ماه‌هاست وقت خود را صرف تمرین کرده‌اند با این قضیه از نظر روحی به خوبی کنار بیایند و کار تمرینی خود را با اهداف بلند همچنان دنبال کنند و با این حرکت از دلسردی خود ممانعت کنند.

از زمانی که محسن رضوانی ریاست فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو را در دست گرفته است برنامه‌های گسترده‌ای را برای رشد این رشته‌ها اجرا کرده است اما وضعیت فدراسیون آنچنان نابسامان و ویران بود که کار با یکی 2 سال مدیریت درست نمی‌شود و وی همچنان راه دشواری را در پیش دارد.

برنامه‌ریزی‌های رضوانی در سال جاری برای تیم ملی بزرگسالان حول حضور موفق در بازیهای آسیایی کره جنوبی می‌چرخد که به نظر می‌رسد تصمیم اخیر مسئولان کمیته ملی المپیک به نوعی تمامی نقشه‌های مدیریتی رضوانی را نقش بر آب کرد.

امید است مسئولان کلان ورزشی سطح توقعات خود را از فعالان رشته‌های پایه بر اساس میزان سرمایه‌گذاری‌ها و امکانات مختلف اندازه‌گیری کنند چون در شرایط کنونی این 2 مقوله(انتظارات و توقعات) با یکدیگر همخوانی ندارد.