شعر سیدصالحی برای سوریه

«به گفته‌ی رسانه‌ها، بیش از چهارصد کودک در حمله شیمیایی به حومه دمشق کشته شده‌اند. من این مرثیه را برای بازماندگانِ این فاجعه سروده‌ام، و هم برای مردمی که از هزارسو بارشِ ستم را تحمل می‌کنند.»

سیدعلی صالحی



«سوریا... سوخته‌زارِ بزرگ»



دریغا آدمی

دریغا دمشق

دریغا حلب،

ببین چه کرده‌اند با مردمانِ تو

در اندوهِ این همه عرب!

به بند کردنِ باران

به بند کردنِ رنگین‌کمان

امان...الامان

هی سرزمینِ غادة‌السمان!

مردگانِ من

محمد، یوما، حنانه، لیث،

شاماتِ شعله‌ور...

سنگِ مزارِ اُویس.

غریبا...!

کشتارِ کلمه، کشتارِ کودکان

کشتارِ نغمه به خوابِ نی،

سار˚ین، سیانور، خردل، تباهی

تا کی

تا کی...!؟

بر این بوریا،

سوریا...!

دریغ که مهلت نمی‌دهد مرگ،

این مرگِ بی‌حواس

وگرنه... منم ترانه خوانِ تو،

اولادِ ابونَواس