به گزارش نما به نقل از باشگاه خبرنگاران، محمد واحدی رئیس مرکز دانشجویی حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران در نامه‌ای به دبیرکل سازمان ملل متحد نوشت: دولت ایالات متحده آمریکا که به صورت مکرر برگزار کننده انتخابات‌هایی غیر دموکراتیک و غیر حقوق بشری است چگونه می‌تواند راجع به سایر کشورها که مقبولیت و مشروعیتشان را با برگزاری انتخابات‌هایی متعدد و با حضور اکثریت قاطع مردم تضمین می کنند، اظهار نظر نماید؟
جناب آقای بان کی مون
دبیر کل محترم سازمان ملل متحد
احتراما؛ در حالی که جمهوری اسلامی ایران و کشورهای عضو ۵+۱ در حال مذاکره با یکدیگر برای حل اختلافات باقی مانده در چارچوب مذاکرات هسته‌ای می‌باشند، کشور آمریکا با نقض آشکار و متعدد توافق نامه ژنو سعی در بر هم زدن فضای مذاکرات و تحت تاثیر قرار دادن آن نموده است.
ایالات متحده آمریکا پس از توافق نامه ژنو با وضع برخی تحریم‌ها نظیر تحریم شخصیت‌ها، موسسات مالی، کشتیرانی جمهوری اسلامی و تحریم‌های علمی، از منظر حقوقی توافق ژنو را نقض کرده است. چرا که آنچه از توافق ژنو مورد توافق طرفین قرار گرفته، عدم وضع تحریم‌های جدید است.
ایالات متحده آمریکا نه تنها توافق نامه ژنو را نقض نموده است؛ بلکه با طرح مسائلی جمهوری اسلامی ایران را متهم به نقض حقوق بشر و دموکراسی می‌کند.
جناب رئیس قصد ما در این نامه طرح برخی موارد از نقض حقوق بشر و دموکراسی توسط آمریکا و هم پیمانانش می باشد که در ادامه به اختصار بیان می گردد.
دموکراسی منهای مردم
در بهترین حالت، مشارکت در انتخابات نوامبر آمریکا تنها ۳۰ درصد عنوان شده است و برخی منابع می‌گویند که در انتخابات اخیر تنها ۱۹ درصد واجدین شرایط مشارکت داشته‌اند.
نتایج انتخابات فرمایشی در ایالات متحده مثل همیشه از پیش مشخص شده بود، این اتفاقی است که بارها در تاریخ آمریکا تکرار شده و خواهد شد. حزب جمهوری‌خواه می‌رود و دموکرات‌ها جای آن را می‌گیرند و چندی بعد دقیقا عکس این ماجرا رخ می‌دهد. این روندی است که مکررا در آمریکا رخ می‌دهد و تکرار می‌شود و ادامه می‌یابد؛ نه ظاهرا نشانه‌ای از تغییر در آینده نزدیک در این واقعیت به‌چشم می‌خورد و نه آلترناتیوی برای این روند «فعلا» وجود دارد.
با هر مبنایی که به تحلیل میزان مشارکت در انتخابات آمریکا پرداخته شود، بدیهی است که دو حزب دموکرات و جمهوری خواه، دست‌کم دیگر برای کمتر از نیمی از مردم آمریکا آیین‌های الزام‌آور و حمایت‌خیز محسوب نمی‌شوند.
سیر و روند نتایج انتخاباتی در آمریکا بیان‌گر آن است که دست‌کم نیمی از مردم آمریکا هیچ الزامی‌برای رای دادن به یکی از این دو حزب نمی‌بینند.
بنابراین، برای حداقل نیمی‌از مردم آمریکا و شاید بیشتر، دیگر دو حزب جمهوری‌خواه و دموکرات، منبع مشروعیت و مقبولیت محسوب نمی‌شوند.
سیستم دموکراسی آمریکایی، اکنون به یک سیستم منفعل دو حزبی بدل شده است که به‌طور ثابت تقریبا برای نیمی از مردم آمریکا و بعضا تا ۷۰ درصد این مردم انگیزه‌ای برای حضور در انتخابات فراهم نمی‌آورد.
تسلط ظالمانه نظام لیبرال سرمایه داری بر این سیستم انتخاباتی به ظاهر دموکراتیک سبب شده است که صرفا افراد وابسته به لابی ها و سرمایه داران امکان نامزد شدن در آن را داشته باشند، در نتیجه این آزادی از مردم سلب می شود که مردم افراد دلخواه خود را با نظر و سلیقه خودشان انتخاب کنند.
تبلیغات گسترده انتخاباتی با هزینه‌های سرسام‌آور تنها بخش معدودی از جامعه را هدف قرار می‌دهد که دارای وفاداری‌های سیاسی به یکی از دو حزب جمهوری‌خواه و دموکرات هستند و در این بین مردم جایگاهی ندارند.
جناب رئیس مسلما لازم به یادآوری نیست که در اعلامیه کنفرانس جهانی حقوق بشر وین مصوب ۱۹۹۳ آمده است" باید بر تلاش‌هایی که جهت ایجاد شرایطی که بواسطه آن هر شخصی بتواند از حقوق جهانی بشر و آزادی‌های اساسی برخوردار باشد افزوده شود و کشورهایی که در این امر نیاز به مساعدت دارند کمک لازم ارائه گردد. دولت‌ها، سازمان ملل و سایر سازمان‌های بین‌الدولی ترغیب می‌شوند که بر حجم منابعی که جهت برنامه با اهداف ذیل تنظیم می‌نمایند بطور چشمگیری بیفزایند، قانونگذاری ملی، نهادهای ملی و زیربناهای مربوط به حفظ حاکمیت قانون و دمکراسی، کمک در زمینه انتخابات، آگاهی دادن به حقوق بشر از طریق آموزش، تعلیم و تحصیل و شرکت عموم مردم و جامعه مدنی"
جناب آقای رئیس، طبق این متن و سایر متون و اعلامیه های حقوق بشری سوال اینجاست، دولت ایالات متحده آمریکا که به صورت مکرر برگزار کننده انتخابات‌هایی غیر دموکراتیک و غیر حقوق بشری است چگونه می‌تواند راجع به سایر کشورها که مقبولیت و مشروعیتشان را با برگزاری انتخابات هایی متعدد و با حضور اکثریت قاطع مردم تضمین می کنند، اظهار نظر نماید؟
آیا این وظیفه سازمان ملل متحد نیست که در خصوص چنین کشورهایی موضع گیری و در زمان مناسب از آنها انتقاد یا تشویق نماید؟
آیا سازمان ملل متحد با دنبال نمودن سیاست های دوگانه در قبال کشورها هدف خاصی را دنبال می کند؟
نژادپرستی و حقوق بشر
اعلامیه جهانی حقوق بشر در ماده ۲ مقرر می‌دارد:
«هر کس می‌تواند بدون هیچگونه تمایز مخصوصاً از حیث نژاد، رنگ، زبان، مذهب، عقیده‌ی سیاسی یا هر عقیده‌ی دیگر و هم‌چنین ملیت، وضع اجتماعی، ثروت، ولادت یا هر موقعیت دیگر، از تمام حقوق و آزادی‌هایی که در اعلامیه‌ی حاضر ذکر شده است، بهره‌مند گردد».
جناب رئیس حتما از موارد نقض متعدد حقوق بشر و آزادی های فردی توسط دولت آمریکا در قبال سیاهپوستان و رنگین‌پوستان مطلع هستید، ماجرای رنگین‌پوستان در آمریکا قصه‌ی تلخی است. سرخ‌پوستانی که مالکان اصلی این سرزمین بودند و تا سال‌ها مورد انواع تحقیر و تبعیض و تجاوز و کشتار قرار گرفتند و نهایتاً مجبور به مهاجرت اجباری شدند و سیاه‌پوستانی که به قصد بهره‌کشی از قاره‌ای دیگر به این کشور آورده شدند و تحت همه‌گونه ظلم و ستم قرار گرفتند، «COLORED» خوانده شدند و پست‌تر از «WHITE» مورد قضاوت قرار گرفتند.
طبق کنوانسیون جهانی منع همه اشکال تبعیض نژادی، اعمال تبعیض های نژادی در زمینه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی به هر شکل آن ممنوع و بر خلاف اصول حقوق بشر جهانی است. ولی این امر در آمریکا به وفور مشاهده می شود.
با وجود ادعای از میان رفتن تبعیض علیه اقلیت ها در آمریکا در قانون حقوق مدنی مصوب ۱۹۶۴ ،شاهدیم که متوسط درآمد سیاه پوستان در سال های پس از تصویب این قانون تا به امروز در پایین ترین سطح از میان اقلیت های جامعه ایالات متحده قرار دارد. این نابرابری در سطح درآمدها برای سایر اقلیت ها از جمله لاتین تبارها نیز صادق است و این وضعیت تا سال ۲۰۱۰ علی رغم به تصویب رسیدن قوانین مختلف هیچ گونه تغییری نیافته است.
جناب رئیس حتما می دانید، در یک دهه اخیر تبعیض نژادی در آمریکا شدت یافته است به گونه ای که پس از ۱۱ سپتامبر بار دیگر به اقلیت ها به دیده شک نگریسته شد. آفریقایی تبارهای آمریکا پس از ۱۱ سپتامبر با رفتار غیردوستانه جامعه آمریکا مواجه شدند.
در نتیجه تحولات یک دهه اخیر و تشدید نژادپرستی، آمریکایی های آفریقایی تبار که درصد قابل ملاحظه ای از آنان را مسلمانان تشکیل می دهند بار دیگر به عنوان شهروندان درجه دوم آمریکایی محسوب شدند.
در حقیقت، نقض حقوق شهروندی و آزادی های فردی که در قانون اساسی آمریکا به صراحت بر رعایت آن تاکید شده است به طور مکرر در این کشور نقض می شود.
جناب آقای رئیس مسلما لازم به ذکر موردی موارد نقض حقوق بشر و آزادی های فردی و اجتماعی توسط دولت ایالات متحده آمریکا نیست که خودتان بیش از ما به آن آگاهی دارید، اما سوال ما اینجاست که چگونه کشوری که به گواه تاریخ خود بزرگترین ناقض حقوق بشر و حقوق بشردوستانه است، بزرگترین دموکراسی منطقه را متهم به نقض حقوق بشر و آزادی می نماید؟
ما با احترام به حقوق بشر ، آزادی انسان ها و با حسن نیت این نامه را حضورتان ارسال می داریم و اعلام می کنیم ایالات متحده آمریکا در حال شکل دهی نوعی دیکتاتوری نوین در صحنه بین المللی می باشد که این به خودی خود خطری بزرگ و جدی است.
جناب آقای بان کی مون دبیر کل محترم سازمان ملل متحد ، مرکز دانشجویی حقوق بشر ایران (صلح زیبا) انتظار بررسی و تحقیق دقیق بندهای مذکور که تنها بخشی از موارد نقض حقوق بشر و دموکراسی توسط ایالات متحده آمریکا است را دارد، امیدواریم با پاسخگوئی شفاف و کامل به موضوعات مطروحه، سازمان ملل متحد را از این انفعال و انزوا خارج نمائید.
بدیهی است این آخرین نامه از سوی مرکز مستقل و خودجوش صلح زیبا به جنابعالی نخواهد بود، این مرکز در آینده‌ای نزدیک و بصورت مداوم گزارش وضعیت حقوق بشر و آزادی در کشورهای مختلف حضورتان ارائه نموده و نتیجه را پیگیری خواهد نمود.
نامه حقوق بشری ایران به بان‌كی‌مون
رئیس مركز دانشجویی حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران خطاب به دبیركل سازمان ملل متحد نامه نوشت.
۱۳۹۳/۸/۲۵
