امید به زندگی در ایران بالاتر از متوسط جهانی

به گزارش نما، ایران در ردیف کشورهایی است که بالاترین میزان امید به زندگی را دارند. براساس تحقیق جامعی که در مورد میانگین طول عمر و دلایل مرگ‌ومیر جهانیان انجام شده، ایران جزو اندک کشورهایی است که در قیاس با سال 1990 بالاترین افزایش امید به زندگی را داشته است.

هفته‌نامه پزشکی لنست (TheLancet) چاپ انگلیس یک پژوهش گسترده منتشر کرده که در آن نشان می‌دهد امید به زندگی مردم جهان به‌طور متوسط 6 سال و 2‌ ماه افزایش یافته و از 65 سال و 3‌ ماه به 71 سال و 2 ماه رسیده است. داده‌های این تحقیق که با حمایت مالی بنیاد «بیل و ملیندا گیتس» انجام شده در دسامبر 2014 منتشر شد. بر این اساس میانگین امید به زندگی در جهان در 23 سال گذشته، همواره در مورد زنان بیشتر از مردان بوده است.

امید به زندگی یک شاخص آماری است که میانگین طول عمر در یک جامعه یا انتظار جمعیت هر کشور از افزایش طول عمر را نشان می‌دهد. هر چه شاخص‌های بهداشتی و همچنین درمانی بهبود یابد، امید به زندگی بیشتر می‌شود و برای همین این شاخص یکی از معیارهای سنجش پیشرفت و عقب‌ماندگی کشورهاست. امید زندگی زنان در همه جوامع چند سال (در کل جهان 4/5 سال) بیشتر از مردان است.


امید به زندگی در ایران

در ایران امید به زندگی در زنان 81 و در مردان 76 و به‌طور میانگین 78 سال است. متوسط امید به زندگی زنان در جهان 74 سال است ولی امید به زندگی زنان در ایران براساس آخرین ارزیابی‌ها 7 سال بیشتر است. وضعیت امید به زندگی زنان در ایران نسبت به سال 1990 نیز بهبود چشمگیری یافته است. در این سال‌ها امید به زندگی زنان ایرانی 11/2 سال اضافه شده است. این وضعیت در مورد مردان ایرانی نیز بهبود یافته، به‌طوری که از سال 1990 تا سال 2013 امید به زندگی مردان 12/8 سال افزایش داشته است. امید به زندگی در ایران در مقایسه با برخی کشور‌های همسایه نیز بالاتر است؛ برای نمونه امید به زندگی در ایران 2 سال از ترکیه و امارات متحده عربی، 12 سال از پاکستان و 7سال بیشتر از عراق است اما نکته‌ای که مسئولان وزارت بهداشت باید به آن توجه کنند این است که در ایران و ترکیه که رفاه نسبی بیشتری وجود دارد، میزان بیماری‌های قلبی و عروقی بیشتر از کشوری مثل پاکستان و عراق گزارش شده است.


امید به زندگی در جهان
در صدر جدول کشورهایی که بالاترین طول عمر را دارند‌ زنان ژاپنی با 87 سال و مردان ایسلندی با 81 سال بیشترین طول عمر و امید به زندگی را در سراسر جهان به‌خود اختصاص داده‌اند. پس از ژاپن، زنان کشورهای اسپانیا، سوئیس، سنگاپور و ایتالیا همگی با 85 سال بیشترین طول عمر را در بین زنان دنیا دارند. در زمینه طول عمر مردان، پس از ایسلند، مردان کشورهای سوئیس، استرالیا و سنگاپور بالاترین امید به زندگی را با 80 سال سن دارند. اما آمار کاهش امید به زندگی به مردم جنوب آفریقا تعلق دارد. تنها در این منطقه از جهان است که امید به زندگی به میزان 5 سال و یک‌ماه کاهش یافته است.


عوامل‌ مرگ‌ومیر از‌ 1990 تا 2013

مطالعات GBD (بار جهانی بیماری‌ها) که توسط مؤسسه ارزیابی استاندارد‌های سلامت انجام شده نشان می‌دهد که سهم بیماری‌هایی نظیر ایدز، سل و مالاریا‌ در کشور‌های در حال توسعه چندین برابر کشور‌های توسعه یافته است. مطالعه بار جهانی بیماری‌ها پروژه مشترکی بین سازمان جهانی بهداشت، بانک جهانی و دانشگاه هاروارد بود که در سال 1988 آغاز شد و بار جهانی بیماری‌ها را برای سال 1990 محاسبه کرد. این شاخص از مجموع سال‌های از دست رفته به‌علت مرگ زودرس و سال‌های از دست رفته به‌علت زندگی توأم با ناتوانی به‌دست می‌آید.

در سال‌های 1990 تا 2013 امید به زندگی در کشو‌های در حال توسعه از 63 سال به 70 سال رسیده در حالی‌ که کشور‌های توسعه یافته در این 13 سال از 74 به 79 سال رسیده‌اند. امید به زندگی در ایران در مقایسه با کشور‌‌های در حال توسعه 8 سال بیشتر و یک‌سال از کشور‌های توسعه یافته کمتر است.

در بخشی از این تحقیق احتمال مرگ بر اثر بیماری‌هایی که ذکر شد نیز سنجیده شده است، به‌طور مثال در کشورهای در حال توسعه احتمال مرگ نوزادان در اثر اختلالات دوران نوزادی در بین دختران 42 /1 و در پسران 1/75 درصد است در حالی‌ که در کشور‌های پیشرفته این رقم بین دختران 2 /0 درصد و در پسران 25 /0 درصد است. در ایران این رقم برای دختران 72 /0 و برای پسران 93 /0 درصد است.