به گزارش نما - روزنامه شرق در یادداشتی با اشاره به آلودگی هوای تهران و با انتقاد از شهرک سازی گسترده در این شهر نوشت:منظور از شهرک‌سازی، ساختن بناهای بلندمرتبه و بالاتر از صد تا ٤٠٠ واحد تجاری یا مسکونی است، در کوچه پس‌کوچه‌های شمال شهر تهران، شمال شهری که ریه شهر تهران بود و اکنون تمام کیسه‌های هوایش را ترکانده‌اند و از شن و بتن و آهن پر کرده‌اند، باغ گیاهی و ده‌ها باغ دیگرش را نابود کرده‌اند.
سخن از ساختمان‌های بلندمرتبه هفت، هشت سال پیش نیست، سخن از شهرک‌هاست؛ شهرک‌هایی که فقط به مدد کارگاه‌های ساختمان‌سازی عظیم و جرثقیل‌هایی امکان‌پذیر می‌شود که حرکت آنها را ژنراتورهای گازوئیل‌سوز عظیم ممکن می‌کنند.
ژنراتورهایی که در تمام ساعات شبانه‌روز، چه آلودگی هوا در حالت اضطراری باشد و چه نباشد، چه مدارس تعطیل باشند و چه نباشند، چه روز جشن باشد و چه عزا، دارند با موتورهای گازوئیل‌سوز کار می‌کنند و دودهای بسیار زیبا و لازمی را در آسمان شهر پخش می‌کنند؛ از آلودگی صوتی آنها سخن نمی‌گوییم. ده‌ها کارگاه برج‌سازی و ساختمان‌سازی، هم‌زمان در معابر باریک هفت، هشت متری تهران، بی‌وقفه گازوئیل می‌سوزانند و هوای سیاه شهر تهران را سیاه‌تر می‌کنند و هر چیز و هرکس که تعطیل شود، چه تعطیلی مدارس و چه مرگ‌و‌میر آدم‌ها، بر اثر آلودگی هوا، کار آنها تعطیلی‌بردار نیست، کار آنها آلودگی نیست؛ حتماً دود گازوئیل ژنراتورهای برق کارگاه‌های ساختمان‌سازی، چون بی‌وقفه تولید می‌شود، دود به شمار نمی‌آید، موضوعي است کاملا طبیعی و سازگار با ریه‌های آدم‌ها و دیگر موجودات جاندار.
می‌گویند کاروکسب را که نمی‌شود تعطیل کرد و مردم را از نان‌خوردن انداخت؛ آیا تجارت نابودکردن باغ‌ها و افزودن بر تراکم بی‌رویه در کوچه پس‌کوچه‌های باریک شمال شهر و تولید دود گازوئیل و آلودگی صوتی و بی‌اعتنایی به آرامش و سلامت مردم و مرگ‌و‌میر روزافزون آنها، از تجارت مواد مخدر و کارآفرینی با مواد مرگ‌آفرین بهتر است؟ چه کسی مسئول این هجوم و تاخت‌و‌تاز بی‌رحمانه و بی‌سابقه به محیط زیست شهر تهران است؟
چه کسی باید از منافع مردم عادی و کودکان و سالمندان و زنان باردار در برابر منافع اقلیت برج‌ساز دفاع کند؟ این دود به چشم همه می‌رود، هرچند دود گازوئیل را برتر از دود خودروهای بنزین‌سوز بدانیم؛ حتی اگر در برابر نابودی محیط زیست تهران سکوت کنیم، حتی اگر نادیده بگیریم که شمال شهر مرفه بی‌درد نیست، ریه شهر تهران است، حتی اگر تصور کنیم یگانه کارآفرینی برج‌سازی است و یگانه کارآفرینان برج‌سازان هستند و گردشگری و هوای سالم و میزبانی رویدادهای ورزشی، درآمد ملی و کارآفرینی در پی ندارد. حتی اگر فقط بورژوازی مستغلات را نماینده سرمایه‌داران ملی بدانیم؛ حتی اگر منافع کوتاه‌مدت معدودی را تأمین کند و برای خود آنها و فرزندانشان و فرزندان ديگران بیماری و مرگ‌و‌میر به همراه داشته باشد! این دود به چشم و ریه همه می‌رود!
چرا كسی به شهرك سازی های گسترده در شمال تهران توجه نمی كند؟
۱۳۹۵/۹/۹
