به گزارش نما، حجتالاسلام علی ثمری کارشناس مسائل دینی در برنامۀ «بر آستان خورشید» شبکه سوم سیما که به صورت زنده از کربلای معلّی پخش میشد، طی سخنانی گفت: امام حسین علیهالسلام در یکی از خطبههای خویش در سرزمین کربلا فرمود: هنگامی که در تنگنای بحرانها قرار گرفتند دینداران واقعی اندک میشود: «فاذا مُحَّصوا بالبلاء قَلَّ الدَیّانون»، کربلا ملاک و معیار دینمداری است، به هر اندازه که موفق شویم در زندگی اثرپذیری از کربلا داشته باشیم به همان اندازه میتوانیم با کربلائیان همراه شویم.
وی خاطرنشان کرد: اگر بخواهیم حضرت زینب سلاماللهعلیها را در آیات قرآن بررسی کنیم، میتوان به آیۀ 155 سورۀ بقره توجه کرد؛ آیهای که میفرماید: «وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْءٍ مِنَالْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍمِنَالْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرِینَ* الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِیبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ». نمونۀ عینی این آیات در زندگی حضرت زینب وجود داشت.
این کارشناس مسائل دینی اظهار کرد: در تاریخ گفتند حدود 30 هزار نفر پا به سرزمین کربلا گذاشتهاند، اما به راستی چه تعداد از اینها توانستند بر مدار و محور امام حرکت کنند و ولایتمدار به مسیر خود ادامه دهند؟ مردم 50 سال با درگذشت پیامبر(ص) فاصله گرفته بودند و خیلی زمان زیادی محسوب نمیشود، در این مدت هم یادگارهای پیامبر(ص) در میان مردم بودند.
حجتالاسلام ثمری افزود: اما کار به جایی رسید که امام حسین فرمود: کسانی که در آزمایش سر بلند خارج شدند، کم هستند. حضرت زینب در آن زمان بعد از فاطمۀ زهراء شخصیت ممتازی بود که عالم به خود ندیده بود. حضرت زینب در این صحنۀ کارزار با قدرت ایستاد. وقتی امام برای آخرین بار میخواست به صحنۀ جنگ برود، زینب(س) نزد او آمد و امام حسین با دست خود به سینۀ ایشان اشاره کرد و او را آرام کرد، او صبر کرد تا بار هدایت جریان فکری و دینی مردم را ادامه دهد.
وی با اشاره به «جبل الصبر» به عنوان یکی از القاب حضرت زینب سلاماللهعلیها گفت: او مصیبتهای بزرگی را به چشم خود دید اما او در برابر همۀ اینها صبر کرد و در نهایت هم فرمود که جز زیبایی هیچ ندیدم چون او از منظری مرتفعتر به آن اتفاقات نگاه میکرد، این خود درس بزرگی برای ما است که اگر میخواهیم کربلایی باشیم باید اهل صبر باشیم حتی در سختترین شرایط.
این کارشناس مسائل دینی اضافه کرد: او در شرایطی از بر این سرزمین وارد و خارج شد که اصلاً قابل قیاس با هم نیست، روز اول حضرت به گونهای دیگر وارد شد و در روز آخر در اسارت دشمن و در میان نامحرمان از این سرزمین خارج شد.