حجاب و اثرات اجتماعی

از دیرباز تا کنون معقوله ی حجاب و عفاف در زنان و مردان ایرانی وجود داشته و این کشور را نمی توان با بی حجابی کامل تصور کرد به همین دلیل است که حجاب نه تنها توسط دولت بلکه توسط مردم ایران یک ضرورت شناخته شده است الزامی کردن حجاب برای مردان و زنانی که به آن اعتقاد ندارند تاثیری ندارد اما برای افرادی که اهل حیا و پاکدامنی هستند مفید است چرا که مراقبت کردن و و ارد نشدن به یک جریان غیر الهی یک اصل عقلی است و ما نباید محیطی را به وجود بیاوریم که ترس از منحرف شدن در آن وجود داشته باشد و برای معقوله ای به این مهمی باید قانون وضع شود
مهدی نصیری»، فعال رسانه‌ای در برنامه زاویه شبکه چهار مدعی شد، 70 درصد مردم ایران با الزام حجاب مخالف هستند. او در صحبت‌هایش مستقیم و غیرمستقیم نظر به تعطیلی احکام اسلامی در جامعه داده و برای این ادعای خود نیز از آمار‌هایی استفاده کرد. یکی از آمار‌هایی که نصیری از آن استفاده کرد، مربوط به یک مرکز افکارسنجی به نام «گمان» است. مرکز گمان درباره دین‌داری ایرانیان گزارشی ارائه می‌دهد که حمایت مالی این کار به عهده «بنیاد برومند» بوده است. جستجو‌ها نشان می‌دهد که هم مرکز گمان و هم بنیاد برومند بودجه خود را از NED (بنیاد اعانه ملی برای دموکراسی) دریافت می‌کنند که مشخصاً بودجه‌اش را از کنگره آمریکا و سازمان سیا می‌گیرد. نصیری قانون حجاب را ناکارآمد، رضاخانی، عامل پمپاژ تنفر در جامعه و ... دانسته است!
این فرد از ناکارآمدی قانون حجاب سخن گفت و معتقد بود رعایت حجاب افت کرده است این در حالی است که ما می توانیم با این نوع دلیل به همه ی قوانین حمله کنیم. حجاب تنها یک قانون نیست بلکه جزو عقاید انقلاب اسلامی است که عدم پایبندی به آن مساوی است با عدم پایبندی به همه ی اصول نظام. چرا که وقتی یک اصل نقض می شود خود به خود مابقی اصول هم قابل نقض است. بعضی از افراد هستند که از اختیاری بودن حجاب صحبت می کنند و معتقدند که باید معقوله ی حجاب اختیاری باشد اما آیا نظام اسلامی می تواند به یک امر فساد زا اختیار بدهد؟ این اختیاری که بعضی از روشنفکر نماها از آن دم می زنند از اختیار در استفاده از ماسک گرفته تا حمل سلاح و حجاب و... فقط آسیب‌زننده بر حیات مادی و معنوی بشر است؛ نظام اسلامی یک نگاه تکلیفی به حفظ جامعه از هر گونه فساد دارد و این امر هیچ گونه تضادی با اختیار خدادادی انسان در نگاه تکوینی ندارد.