دلایل درجا زدن مذاكرات ژنو ۲ چیست؟

به گزارش نما؛ به نقل از روزنامه "تهران امروز" "حسین رویوران" کارشناس سیاست خارجی طی یادداشتی به بررسی روند بحران سوریه و همچنین ناکامی مذاکرات ژنو2 به منظور حل این بحران پرداخته است.
متن این یادداشت به شرح ذیل است:
مذاکرات درباره سوریه تاکنون نتوانسته با موفقیت مدنظر کشورهای غربی روبرو شود.
برخی معتقدند که دودستگی در نظر مشارکت کنندگان و مخالفان دولت در خصوص تقدم پیش شرط‌های حل بحران، موجب شده است مذاکرات به مرز بن بست برسد؛ به این معنا که مشارکت کنندگان دولت معتقدند برای مقابله با آشوب در ابتدا باید توقف خشونت و مبارزه با تروریسم صورت گیرد و پس از آن بحث از دولت انتقالی به میان بیاورد.
این در حالی است که مخالفان همچنین بر تشکیل دولت انتقالی و برکناری اسد اصرار داشته و بیان می‌کنند که حل بحران تروریسم و سرکوب بنیادگرایان در درجه دوم اهمیت قرار دارد.
علاوه بر این، مخالفان دولتی بحران سلفی‌ها در کشور را انکار و اعلام کرده‌اند آنچه در سوریه در حال رخ دادن است، مقابله دولت با مخالفان بوده و تروریسمی در کشور وجود ندارد.
این ادعا در حالی بیان می‌شود که تروریسم‌های وابسته به القاعده، همچون النصره و داعش، نه تنها علیه دولت بلکه علیه سایر مخالفان هم می‌جنگند؛ زیرا براساس ایدئولوژی بنیادگرایان، هرآنکس که علیه آنهاست، دشمن به حساب می‌آید، حتی اگر این افراد از اهل تسنن باشند.
به همین ترتیب مشاهده می‌شود النصره و داعش هر شخصی را که خلاف قوانین بنیادگرایان عمل کنند از بین می‌برد. این گروه‌ها پا را از این هم فرا‌تر گذاشته و مردمی را هم که معتقد به افکار سلفی نیستند تهدید به مرگ می‌کنند.
با وجود اینکه دیده شده گاهی اوقات ارتش دولتی به همراه مخالفان علیه تروریسم می‌جنگند، بازهم مخالفان دولت از پذیرش وجود شرایط افراط در منطقه سر باز می‌زنند.
این افراد اگر بپذیرند پدیده تروریسم در این کشور وجود دارد، که علیه آن‌ها در حال جنگ است، آنگاه مجبور خواهند بود بپذیرند با دولت دشمن مشترکی داشته و اولویت، مبارزه با تروریسم است.
بنابراین به نظر می‌رسد تا زمانی که شرکت کنندگان در این مذاکرات در خصوص اولویت‌ها به اتفاق نظر نرسند و مخالفان همچنان بر موضوع برکناری اسد، پیش از حل بحران تروریسم اصرار ورزند، این مذاکرات هیچ پیشرفتی نخواهد داشت.
نکته دیگر در این مسئله این است که عدم پیشروی نشست ژنو ۲ محدود به اختلاف نظر مشارکت کنندگان نیست و در کنار موارد فوق، دخالت‌ها و کارشکنی‌های عربستان و غربی‌ها مزید بر علت شده است.
کشور عربستان با استفاده از بحران پیش آمده سعی کرد سیاست دوگانه‌ای را پیش ببرد که کارکرد منفی داشت.
این کشور در وهله اول درصدد بود با حمایت از تروریسم‌ها و مسلح کردن مخالفان حکومت بشار اسد را سرنگون سازد و از طرف دیگر با صدور سلفی‌های عربستان به سوریه، از گسترش موج مخالفت در داخل این کشور جلوگیری به عمل آورد، اما خاندان سعودی به خوبی می‌دانند با این اقدام متهم به گسترش آشوب در منطقه و خونریزی در سوریه هستند، لذا با تصویب قانون محکومیت معارضان سوریه به زندانی از ۲۰ تا ۳۰ سال تلاش کردند از خود رفع اتهام کنند. با این حال این کار نتوانستند چهره حامی تروریستی این خاندان را ترمیم کنند.
هم‌راستا با عربستان، آمریکا نیز در امور سوریه دخالت کرده و سعی دارد مدیریت مذاکرات را در اختیار بگیرد.
هرچند مقامات آمریکایی مدعی‌اند که برای حل بحران تلاش‌های بسیاری خواهند داشت و اخیرا اعلام کرده‌اند ممکن است گزینه‌های دیگری را پیش ببرند، اما تاکنون پیشرفتی در حل مشکل سوریه صورت نگرفته است و حتی با وجود بیانات غربی‌ها مبنی بر گسترش نظامی‌گری در خاک این کشور آشوب زده، آمریکا توان این را نخواهد داشت که بار دیگر تجربه افغانستان و عراق را تکرار کند.