جوان ایران باید بداند یادگیری زبان خارجی برای او اصالت ندارد و از روی ناچاری و انجام وظیفه به دلیل تبلیغ معارف دین و آرمان انقلاب به آن محتاج است. با این نگاه جوان ایرانی بی‌مورد و از سر تفنن و یا از سر كم بودن اعتماد به نفس به سراغ زبان نمی‌رود. پدر و مادرها فرزندان خود را برای چشم و هم چشمی و تفاخر به كلاس زبان نمی‌فرستند. سخن گفتن به زبان خارجی نشانه شخصیت و با سوادی تلقی نمی‌شود.